“ha þeytanýmýn aklýna ðelse ya bi aklýmýn ucundan geþse ya, höyle netçemi, nere ðetçemi bilemedim valla yauu, Hasan Abey atýn gýçýna, acarýndan bi þaplak taha vurdu, altýmýzdahý at nasý(l) þahlandý hu duvardahý halýdahý at gibi dörtnala ðakdý hemi de nassý(l)? hö(y)le þimþek ðibi, (y)ýldýrým fýzýyna guca(ðý)mdahý Teslime, ðuþ ðibi goca ðoca açýldý ðözleri mezbur, boynuma yapýþdý at gemi azýya aldý, gopuduk.. gopuduk; dörtnala sürdüm Tülüyurduna.. ordanda Goruya gaybolduk . insan bi tefa, gusur iþleserse ondan sonura her þey tersine ben netçen ben hinci nere ðetcen, n’olcak gari ya(ð)mýrdan gaçarkana toluya sonuratdan ö(ð)rendim ga(ri) taha Teslime onüçündeymiþ meðerem taha önþe hiþ ata binmemiþ-imiþ bi nevi “ana guzusu” elime ðeþse Hasan a(g)nýn yakasýna yapýþcan ben o yaþda çocuk mu avýdacan . hele de hele dezemin çýðrýnmasý o(ð)lan gardaþýnýn bakýþý Teslimenin gözlerinde bi gorku! o hali hâlâ gözlerimin öðünde durup-duru(r) neyse; bizköye u(ð)ramadan Gökdere’den, Bulca’ya Yanbunarda endirdim atdan, yüzünü yüdürdüm ata bindim, ardýma bakmadan, Beldeciðe öte sürdüm Kokaroluk bayýrýndan aþþa, duralakdakdan bakdým “yazzýýk” nere ðetdiðini bilmeden, gelip-ðeli(r) peþimden bekledim, durdu bekledi ðelmedi, atdan endim, geriye yanýna vardým gorkdu netçeni bilemedi ürkek, haklý çekinti etdi galdýrdým atýn terkisine atdým guþ gibi, oldukça yeyni, görpe, yuka narasýn garý olcaklayýn file deði(l) yeminnen böbeðidi taha hele de hele o gorkusu geþmedi ðetdi . sabi sübyan çocuðudu ne gýz gaçýrmýþ ðibi oldum ne de bi helecan duydum ne de yavýklým gibi guca(ðý)ma alabildim, yuvadan düþmüþ guþ yavrýsý ðibiydi ne anama götürebilidim ne silkeleyvirip ðaçabilidim ne de atabildim guca(ðý)mdan.. kelimenin tam manasýynan “ana-ðuzusu”ydu . ne aylarca sarýp sarmalayabildim.. ne de bu biþiy dedi, ne de biþiy etdi, ne de ben! geldi ðeþdi biþiy demedim, ne buraðabilidim, ne almadan gedebilidim kelp olayýn, olan-biten bu!.... esgiden bi derdim marýdý hinci, bin oldu havaslýðým file bitti-ðetdi! ne de bi dediðimi ikiletdi ýhýcýký kendi, çekinmesin yalanýsa, yalan desin, aklýma baþga biþiycikler geþdiyse namerdin . dereden, dereden Daþoluða ordan Akbunara, ahbaplara ðetmeð uçu(n) Tokmacýða, do(ð)ru ensemde küheylan gibi harýl-harýl soluyodu vizdaným sýzýladý; aklýma ðeldi, endim su iþdim, avýcýmýnan buna da su içirdim, ne su isdedi, ne verdiðimi raddetdi . sonura caydým, Tokmacýkdan, sürdüm Akdýþara Tafik Aðadan, olmadý Hacýlardan azzýð isdeycen yohut da bizi hýfzedin üþ-beþ gün deycen deyemedim geþdim, sürdüm Celepdaþa Celepdaþ’ý zati bilmen bilirin de sürdük çýkardýk Çataldepeden Gýrýnbaþýnda daþ gomadýk Süleymen emmiynen bunnara yumbarlaya yumbarlaya satdýlar gaþdýlar þeremetimizden . Döndüm gerisin ðeri Tokmacýða, Allah var hiþ bi gapýyý çalamadým kimmseciklere “halim hu” deyemedim hiþ bi esgi dost galmadýðýný yaþadým candýrmaya ihbar etceklerinden de eminin Hüyüklü Ovasýndan, Baðýllý tarafýna ver elini, Çaltý, Köke, Yenice, Akdað’a Akçovadan Garamýklýdaþa, ordan Gýzýlgayaya kimise yapan-yapdýran Allah gatýn gatýn ýrazý ossun ondan ðari Gumluðedikdehi tola sür sür sür kaþ köy geþcen, nereye ðadak öyle ya eyi de ben bu çocuðu netcen nayeti i(n)san evladý, biz gaçýrdýk emme, çocuk taha! sanki o beni gaçýrmýþ gibi suþlu yaz da olsa daðýn baþýnda ðecenin ayazý, bi köþeye gýrýtmýþ, gözlerini goca ðoca aþmýþ yere bakýp-duru(r) gorkuþ! gakdým ordan iki çalý alafladým ben u(ð)raþýrkana bu; uyumuþ, gýyamadým hey Allahým ya! olcak þey de(ðil) valla ceremesi ödenmez bu günahýn, olu(r)da bu ðadak olmaz gýlavýzý garga olanýn gýdaðý bokdan gurtulmaz ; .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.