“-de! ona ðelecez.. bu! Aldým ðaþdým bunu nasý(l) olduydu gene bi(r) yaz ðünü, dal-ö(y)len ekinner yolundu harman zamaný kimezi harmandan gakdý kimezi daðda daþda mercimekci nohutçu herkeþler iþinde gaydýnda ehliyaliynen . biz de orda burda sözüm ona serkeþlik ediyoz.. yeyoz-içiyoz-yan gelip devriliyoz nerde aðþam orda zabah! goya bizde ha iþde insanýz deye ðeziyoz bize yeyim yeycek yaðýyoru, bol bol.. ikram-izzet gani, kim ne ðetirise yeyoz ne bulup buþurup getirdiyse eyvallah gonþu köyün, subaþlarýndan birinden.. m(uh)abbetden dönüyoz .. Hasan Aðam zati hep dakýlýr, horata ederdi; “dakma gafana bilader, yarýn ola hayrola, belki beni sýkýntýlara dalmýþ gördü maytap geþdi ondan ötürü “hoþ dut gönnünü bizimo(ð)lan” gamlanma biladerim evelallah bu Hasan aðan seni kendi elleriynen baþgöz edecek” dedi “len Hasan a(ða) malim.. bana niye ðýz versinner” dedim? .. “-Haçca de(y)zem ne ðözel; gýzýný kendi elleriynen verdiydi ona da etdik bi döyüslük, þerefsizlik, yapdýk bi(r) eþþeglik” Üseyin Aðam; “eþþolu eþþeglik” “-etdiðimi biliyoru yedi dövel bizi(m)ki de baya bildiðin namýssýzlýk kendimizi depeli bi adam sandýk bi çuval inciri berbat etdik . Üseyin Aðam da bana daþ atýyoru ön yandan “ben varýkana sana ilaf düþmez bizim o(ð)lan” yani “put! a(ð)zýný dut, sus, dilini yut” öyle ya pekey susduk Üseyn a(ða)! . bizim çete Alýþlýdüz’e do(ð)ru ilerlerkene beygirler öyle kendi fetdatýna sineklenelek ýngýl ýkýþ gönüllü-gönülsüz yörüyollar baþlarýný aþþa okara sallayollar Hasan A(ð)am, keyfi yerindeyse ayaklarý saðda, ata yan binerdi öðnde Üseyin Aðam; “len ho yüz Depelilerin Uzuntarla de(ðil) mi” dedi “hý hýým” dedim, “yani honnar da, Depeliynen de(y)zen mi” ben gene “hý hým, mercimekleri olmuþ demek; yoluyollar” . “baya etiþgin, satlýk olmuþ gýzý” demez mi, beynim döndü, garným garýncalandý “-yoð abey” dedim Allah var ya buna, bi döyüslük düþünü(r)dür belki deye “ne etiþmesi abey töbe töbe”, “Teslime taha çocuk yau” dedim vallahi billahi, . “-demeð adý Teslime?” bunnar gati garar vermiþ ki “uzatma ulan tamaaam” dedi Hasan Aðam “benim sana sözüm mar”, “ha Haçça Dezeyin gýzý, ha Aþa Dezeyin gýzý, var mý farký “ýhn? puþt herif, farký var mý..” Üseyin aðam; “yoo” dedi “ne farký olacak” sürdü atýný onnara do(ð)ru, “siz dövam edin lo” Hasan Abey dövam etdi köye do(ð)ru, ben gala-ðaldým.. ortada sibek gibi Hasan A(ða)m, el etdi “-loo.. uyudun mu düþ peþime, hadi” . neyeyse; keseden Goruya, Dereyataðýna daldýk.. söz mencilisden dýþarý beygirleri guytuya ba(ð)ladýk.. þaþanladým, yönü geri duralak epili bi bekledik.. onun adetidir ya ga(y)ri, tütün sardýk, telledik bireþden neyeyse; Amad Emmiynen onnar öte yüze taraf aþdýlar, getdiler-vardýlar, .. bu “-bek susuradým bizim o(ð)lan” dedi, Gökdereden su iþmek vardý ya “Aþa De(y)zen gilde su vardýr” döndü gerisin geri hepimizin terkinde matara cesaretimi topladým “yau gözünü seve(yi)n, Hasan Abey nereye” “-gonuþma! hemi bi gönnünü al o senin dee(y)zen hatýrýný sor garýnýn, o(ð)lum, sevap!” “Gökdere’den içeriz, ya(h)ut da evlere ðederiz” dedim o atladý atýna, ben de peþinden, yengatdan sürdü Garadepeye döndü Tülüyurduna do(ð)ru “a(ð)zýný aþma!” sana ne dersem onu yap”.. “-me(v)zuu senin annama(ya)can bi husus onun uçun dýngýrdayýp durma; “tuk” “gapa” “len o(ð)lum bi suuss” “Allla(h) halla” . “Aþa (ha)laa Amad Emmi mgil nere ðetdi” de(y)zem elinin dutamýynan aya(ða) dineldi “Üseyin Aðama gurbannýg guzu mu ne ilazýmýmýþ daa Dereyurd’a sürüye getdiler” dedi.. Aþa De(y)zem; “anan neytdiyo ay! Musduuuk” “eyiler, elini öperler ay De(y)ze” dedim. sanký anamýn yüzünü görüyomuþun gibi “bi çok selem et ay gardaþým anamcazým ýramatlý oldu, anan böbeðidi emeklemez taha diþi filen yoðudu aklýermez Hacca abam da bu Davþanbokuna ðaçýnca anan sýrtýmdan enmedi köprolsam basýp geþmez Allah ýrazý ossun”.. dedi Hasan Abey; “-varýsa bi suyunuzu içelim Aþa (ha)la” dedi, atýndan endi, sol dizinin üsdüne çökdü, baþýndaký çevresiynen sutasýný süzdü ho yana döndü, . sol eliynen takgasýný dutalak tasý gafasýna dikdi, bana göz gýrpdý.. “ý ýhh abey ben iþmecen”.. bi an eveli ordan gedelim, sýkýldým “-sen iþmecen mi Musduð Aga” “-sað ol Teslime Bacým, içesim yok, ben susuramadým” . iþin aslý bunaldým, oðazým file ðuruduydu Hasan agam gene izbar etdi “yeni desdi suyu bek sovuk o(ð)lum, iþ-sena” “ý ýhh, sað ol abey” dedim. “matýram da var” gene þeytan þeytan göz gýrptý bu, gýz desdenin kölgesindehi desdiyi ayaðýnýn üsdünde devirelek tasý doldurdu gýz su tasýný bana verikene barabar, Teslime’yi hop etti dee gucama aðdirividi, “daaahhh” deye atýmýn gýçýna bi þaplak vurdu, “sür baraðidi” tas-mas þangýr-mangýr, desdi devrildi ðetdi.. dezem çýðrýnýr, çýrpýnýr.. ilenir.. aðlar “can gurtaran yok mu gonþulaarrr” “etiþiin..,” “etiþin gonþular”, “Teslimemi gaçýrýyollar” “Allah bin türlü belanýzý versin”.. “i(n)þallaahh çoluðunuza, çocuðunuza doyaman!” “Gara Musduðunaaan!, Gara Musduðunan Çil Hasaaan, etiþin gonþular, Teslimeyi sürüyorulaaar” ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.