Adsız (Adam gibi)

Kocaman bir dað gibiydi yüreði
Dýþardan bakýldýðýnda
Görebilirdin gözlerindeki heybeti

Aðzýný her açtýðýnda
Yer yerinden oynardý
Sözlerin de bitimsiz volkanlar patlardý
Boyu uzun, ince idi bedeni
Siyah dalgalý, gür saçlarý vardý
Sakallarý var mýydý hatýrlamýyorum
Ama iri gözleri ürkütürdü beni
Adýný hiç öðrenemedim
Yalnýz...
Hem de, çok yalnýz bir adamdý
Kale gibi saðlam, dersin ki taþtan
Yok yok
Aslýnda hiç de öyle deðildi

Yalnýzlýðý küskünlüðündendi belki
Hayat onada adil davranmamýþtý belliki
O ki kucaklamýþtý tek baþýna hayatý

Sert görünüþünün altýnda
Pamuk gibi bir yüreði vardý
Bakýþlarýnda ki ateþ öfkeden deðil
Sevgiye hasret yangýnlardý
Acýmasýz görünmeye çalýþýrken
Bir karýncayý bile incitemezdi
Sözlerindeki kabalýk
Hassasiyetini gizlemek istediðindendi

Farkýndaydý
Apansýz çarpýyordu yüreði
Maðluptu
Ve yapacak çok daha önemli iþleri vardý.
Vakitsiz
Yersiz, anlamsýzdý bu sevgi
Sustu
Bir müddet kabul etmek istemedi
Çünkü sevmek kaybetmek demekti
Alýþmak, özlemek, beklemek
Düþünmek ve yenilmekti
Belki kendine, belki de sevdiðine.

Ya sonra?
Kaybederse..yine
Bir kez daha kaldýramazdý bu acýyý
Evet maðlup olmayacaktý
Güçlü olmak zorundaydý
Yalnýzdý
Ve yalnýzlýða mahkûm olacaktý

Suçluydu
Hakký yoktu biliyordu
Sevdiklerine hep acý vermiþti
Bu yüzden sevmemeye yemin etmiþti.
Sevemezdi
Sevmeyecekti
Ve sevdirmeyecekti kendini

Olanca gücüyle, kustu tüm öfkesini
Yenmeliydi bu aþký
Ve kendisine karþý.. baþlatmalýydý savaþý
Tüm silahlarýný kuþandý
Yenmeye kararlýydý duygularýný
Ve sonunda bir kez daha

.......’Muzaffer’di.......

Yürüdü ardýna bakmadan.
Baþý dik..onurlu..
Ama..çok...
....ama..çok..
Maðrur...
Ve bir okadar..gururlu..
........................................yalnýzdý...ve...Adam’dý.

Adam gibi adamdý


(15 Mayýs 2008) ...

Emine Genç
Sosyal Medyada Paylaşın: