İKİNDİ RUBAİLERİ-64

BU HAYAT BÝR OYUNMUÞ

Herkes sanýr kendini, zemzem suyuyla yunmuþ
Kendi aslan parçasý, baþkalarý koyunmuþ
Hiç ölmeyecek gibi gece gün biriktirir
Bir türlü anlayamaz, bu hayat bir oyunmuþ

"FREE" TAKILMAK MODA!
Ellerde telefonlar, herkes ayrý bucakta
"Free" takýlmak moda, keyif yoktur ocakta
Evlâdýn hayýrlýsý bu zamanda nadirat
Anne huzur evinde, kedi köpek kucakta

HÝÇ KÝMSE ÝNCÝNMESÝN

Ay, yýldýzla söyleþsin; bayrak gökten inmesin
Yankýlansýn ufuktan, ezan sesi dinmesin
Zafer inananlarýn, asla kibre kapýlma
Öyle bir zafer kazan, hiç kimse incinmesin

VARSIN KÝMSEM OLMASIN

Çið kalmayý yeðlerim, namert narýnda piþmem
Çukurdan adamlarýn seviyesine düþmem
Bu dünya gurbetinde varsýn kimsem olmasýn
Yetim yalnýzlýðýmý hiçbir þeye deðiþmem

AYIRAMAYANLAR

Toprak dolasý gözü doyuramayanlar var
Kendinden baþkasýný kayýramayanlar var
Bakýp da görmeyenin gözünü hýrs bürümüþ...
Ýhanetle vefayý ayýramayanlar var

HERKES KENDÝNE ÂÞIK

Herkes kendine âþýk, ayna düþmez ellerden
Baðlar kendinin sanýr, gül beðenmez güllerden
Güneþin etrafýnda dönmesini arzular
Sanýr ki meclislerde namý düþmez dillerden

M. NÝHAT MALKOÇ




Sosyal Medyada Paylaşın: