SEVİYORSAN

Seviyorsan, sevildiðinin ümidiyle üveykler gibi kanatlanýr,
Masiyetin tozunu topraðýný eteklerinden silkelersin.
Onsuz olmak hiç olmamaktýr, bilirsin.

Seviyorsan, yeleleri rüzgarda savrulan hayal atýnýn üzerinde, onun iklimine girersin fütursuzca.
Koca dünyada bir O vardýr bir de sen.
Gözlerin kördür onun olmadýðý zamanlara, mekanlara.
Onsuz zamanlarda yitersin.
Onsuz mekanlarda kaybolur gidersin.

Seviyorsan, düzenli bir hayatýn yoktur.
Daðýnýksýndýr...
Daðýlmýþsýndýr...
Kelimelerin bile daðýlýr gider, cümle kuramazsýn.
Havasýz susuz olursun da Onsuz olamazsýn.

Seviyorsan, Mecnunla akýl yarýþýna girer, gönüllü kaybedersin.
Ferhat’a inat sen gönül daðýný delersin.

Seviyorsan, O ruhuna cemre diye damlamadýysa sen bu kahrolasý bedenden vazgeçersin.
Aþk da O olur, hasret de, sen de. . .

Seviyorsan, derviþ gönlünün lal taraflarýna hasret merhemi sürer, fidye olarak Yakupça gözlerini verirsin.

Seviyorsan, ne beden senin ne de sen sensin...

AYÞELÝ POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın: