GURBET YOLCUSU
Bir vapur ayrýldý limandan,
Bir tren çýðlýðý koptu.
El salladý uçaktan,
Gurbet yolcusu yolunu tuttu.
Zaman akmaktaydý,
Yaþlar düþmüþtü gözlere.
Yorgunluk çökmüþtü,
Anadan, babadan, yardan,
Ayrýlmýþ yüreklere.
Gökyüzü renksiz açmakta,
Beden baþsýz yatmakta,
Hani uçmak isterdi ya,
Ruhu bulunmuþ batakta.
Gurbet yolcusu yola düþmüþ,
Sanki dünya ona küsmüþ.
Kuru yaprak misali
Savrulur diyardan diyara.
Korkardý bir söz söylese,
Ya dokunursa zülfü yare.
Büyütür ümidini,
Belki geriye dönerim diye.
Sakladýðý sevdasýný,
Tekrar yâre veririm diye.
Hýçkýrýklara boðulurdu o an,
Dayan derdi gönlüm dayan.
Yangýn yeriydi þu gönlü,
Bazen çöl olurdu düþler.
Çölde açardý yârin gülü.
Hasret el vermiþ yalnýzlýða,
Kader arka çýkmýþ ayrýlýða,
Bir ben miyim derdi kendine,
Bir ben miyim düþen boþluða.
Gurbet yolcusu yola düþmüþ,
Sanki dünya ona küsmüþ.
Sonra bir bal arýsý olur,
Her bahar,
Konardý çiçekten çiçeðe,
Hayallere aldanmýþ,
Yenilmiþti gerçeðe.
Düþünürdü sonra,
Gözleri yaþarmýþ,
Bir sorsalar yüreðine,
Ne aþklar yaþamýþ.
Buðulu camlara yazdýklarý
Ve satýr satýr mektuplar gelirdi aklýna.
Bir türkü mýrýldanýrdý,
Mum alevi ýþýðýnda,
Yanardý yüreði büsbütün,
Bu gurbet yollarýnda.
Gurbet yolcusu yola düþmüþ,
Sanki dünya ona küsmüþ.
Gökyüzünü hep siyah gördü,
Buz gibi donan ýssýz geceyi,
Bir gece lambasý altýnda,
Düþünürken maziyi.
Ahh dedi ah…
Nerde kaldý giden gençliði,
Hani eserdi kafasý,
Demlerdi kendini,
Sonra söverdi,
Gelmiþini geçmiþini…
Ama sevilirdi de bir zamanlar,
Severdi de en dibine kadar.
Off dedi sonra of…
Su gibi akan ruhum yataðýný bulsun,
Ulan nerden inceldiyse ordan kopsun…
Gurbet yolcusu yola düþmüþ,
Sanki dünya ona küsmüþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.