Bir bilsen sen beni Ben ne haldeyim Ah bir görebilsen Her gece bir baþka hüzündeyim Bazen semada ellerim Bazen gözlerim yerde En derindeyim Kimsesizliðin ortasýnda Yokluðun sevdasýnda Gözleri yatýrýp uzaklara Hayaldeyim düþteyim Kim bilir Belki bir kuþun kanadýnda Belki bir yetimin duasýnda Belki de son lokma Bir aþkýn kursaðýnda Bir bilsen bir görebilsen Bir gece lambasý yolunu aydýnlatan Belki bir çiçek tek sana açan Tek sana bakan tek sana kokan Bir el, üþüdüðünde üstünü örten Bir yýldýz belki Gökyüzünü süsleyen Beklide bir þiir tek sana söylenen Bir bilebilsen beni Bir görebilsen Bir ateþ sönmek bilmeyen O ateþte bir çay Sýrf sana demlenen Belki bir kýþým belki yaðan bir kar Belki de açan bir gülüm her bahar Sana doðan güneþim Beklide dilin de bir duan Bir duyabilsen Türkülerde gizliyim Her müziðin notasýnda Baktýðýn da semaya bulutta saklýyým Her yaðmur yaðdýðýnda Yanaðýndan süzülen damlayým Bir o kadar uzak bir o kadar yakýným Kadýným Bir görebilsen Bir sevebilsen Bir dönebilsen….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.