OLASIM GELİR

Gittin, lakin unuttun cemâlini gözümde
Kimse görmesin diye, âmâ olasým gelir
Âteþ-i aþkla yanan benliðim var közümde
"Ene" buzunu kýrýp, "Ente" kýlasým gelir

Gözlerin mâh-i tâbân, ruhumu aydýnlatan
Bakýþlarýn bir silah, kalbime kurþun atan
Letafetine bin kat daha letafet katan
Gamzenin çukurunda huzur bulasým gelir

Kara sevdam harlanýr, sen bana naz ettikçe
Asuman bile aðlar, býrakýp da gittikçe
Dizde derman tükenip, bütün sabrým bittikçe
Kýrdýðýn gururumu yere çalasým gelir

Ferhat olup, sabýrla taþtan kalbine girsem
Kerem gibi, peþinden koþup kemâle ersem
Çöle dönmüþ gönlüne, gözyaþlarýmý versem
Yüreðini yeþertip, susuz solasým gelir

Cemâlin pertevinden, þems gurûba meyletti
Fecir vaktinde nücûm, ziyâsýný kaybetti
Tutuldu kaldý kamer, zýll altýndan seyretti
Varýp yedi düvele, haber salasým gelir

Kulaðýmla duymadan gönlündeki yerimi
Ecelin ellerine teslim etmem serimi
Sensizlik bürûdeti sarýnca bedenimi
Hayalinin od’unda nefes alasým gelir

Ben oldum, pazarlarda köle deyip sattýðýn
Sevdamý hiçe sayýp, ateþlere attýðýn
Defalarca çaldýðým, yüzüme kapattýðýn
Kapýnýn eþiðinde cansýz kalasým gelir

Senden ne gelirse hoþ, nimet de bir, mihnet de
Seni halkeden Rabbe, ruhum daim minnette
Kul olana hurinin verildiði cennette
Senin ile var olup, senle dolasým gelir

AYÞELÝ POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın: