YAVRUN VAR AĞLAYAN
Uçma turnam uçma, yaramý deþip durma,
Caným acýr saten, bir de sen hasret koyma,
Ayrýlman dert verir, gül yüzümü soldurma,
Þimdiden sarardým, solup dururum saten.
Demek bu rüzgarlar, yaklaþan þu hazandan,
Uçma turnam uçma, korkun mu var soðuktan,
Sen gündüz gitsen de, korkarsýn karanlýktan,
Bak yüzüm sapsarý, korkum var rüzgarlardan.
Sýcak sandýn uçtun, kim bilir nere kondun,
Bu yerden giderken, beni sen sensiz koydun,
Uçtun da sen gittin, bizi aðlatýp durdun,
Uçma turnam uçma, yavrunu öksüz koydun.
Sararýp da soldun, savrulup daldan düþtün,
Bu fani dünyaya, sanma ki bir sen küstün,
Titreyip durursun, soðuktan mý üþüttün,
Bak yüzün sapsarý, korktun mu son bahardan.
Sen uçup gidersen, zehr olur bu yer bana,
Uçma turnam uçma, ihtiyacým var sana,
Biraz daha dayan, þu dert veren yarana,
Uçma turnam uçma, bir yavrun var aðlayan.
A.Yüksel Þanlýer
11 Eylül 2008-09-11
ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.