MAZİ

Bir bahar gülümsemesi gibidir
Ruhumuzda saklý olan aðýtlar

Beton duvarlar sardý gönlümüzü
Kurudu akýl bahçemizin gülü

Hâyasýz cam kesik attý zamana
Boyadý insanlýðý renksiz kana

Sözler tükendi kelimler yüksüz
Akifler göçtü vefa kaldý öksüz

Bütün kuþlar uçup gitti gönülden
Sesten yoksun kalbimizin ormaný

Vicdan köþkümü sarýverdi aðlar
Artýk þu ruhumu aðýtlar baðlar

Naðmeler çýnlarken kalp hafýzamda
Düþlerim süzülür dudaklarýmdan

Eski günün ritmi kalbimde çarpar
Bestelenir maziden gelen bir ses

Kararan gönüller þafak beklerken
Geceye teslim oluverdi güneþ

Zaman nakýþlarý örter insaný
Sökülür bir gün fanilik kazaðý
Sosyal Medyada Paylaşın: