Gitiðim yolda Topraðý kokluyorum, týpký anamý kokladýðým gibi Anam sarýlmýþ bana elinde bir havlu saçlarýmý kuruluyor Kokusu ayný Saçlarýmý okþanarak kurulanýrkem sýmsýký sarýlmýþým ona Göðsüne göðsümü verdim Anam diyorum anam caným anam
Damla damla düþerken topraðý Nisan yaðmuru Baþým yerde gidiyorum Düþünerek dalgýn dalgýn anamýn hayaliyle gittiðim yere Zaman yorgunu vücudum Zorluyor ayaklarým. Direniyor inatla Kollarým. Anam diyorum, anam caným anam
Topraktan kabarcýklar çýkýyor Ve Kokuyor toprak Týpký anamýn kokusudur kokladýðým Karþýmda anamýn sulueti Anama Anam diyorum ,anam caným anam.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.