senin cümle Sarý sülalesinin ödleri sýdýyo(du), benden garþýlarýna çýkývýsam paçalarýndan aþþa salacaklar bi kindar bakýþým mar, kinimden-garezimden has-öz ekinnerini, harýmlarýný güderin, keleklerini-göðerilerini yedirmen, aðaþlarýný eðþerin, eþgere çelen duvarlarýný yýkarýn, anlarýný kakarýn, yolaklarýný bozarýn, aðýzlarýný açýp da biþiycikler deyemezlerdi.. . iþemeye çýkartmazdým çoluðunu-çocuðunu.. eyatlý biþiy deyviseler, garacücen zaten bi mahanaya bakýp duru(r) hukuklarýna þirnece(ði)mi baþlarýna tebelleþ olca(ðý)mý eyi bilillerdi fýrsandýný gollayon valla; bi pundunu de(n)k getirsem hani! senin annaca(ðý)n Sarýlarýn baþýna tastamam bi(r) püsgüllü bela.. . neyimiþde Sarý efradý galabaymýþ.. výz ðeli(r), týrýs ðeder valla geþ onu boba! hallýymýþ-mallýymýþ, haklýymýþ en birinci abýkatý varýmýþ gadý-gaymakamý tanýllarýmýþ garaðul gumandaný ahbaplarýymýþ ma(h)keme kimin umurunda; . Allah gul baþýna vermesin, benim gibi bi sergerde töbe bin kere töbe! esdaðfirullah töbe . baþýmdahý “Dezemin Elif zevdasý”ynan boþlayvýdým Sarýlarý-marýlarý ta .mýna ðoyan ne halleri varýsa görsünner döyüs oðlu döyüsler dünnaya onnarýn uçu mu ðeldim deye sergerdelik,havaslýk, serserilik, deliðannýlýk zevdalýk öyle biþiy iþdee .
valla höyle melaike ðibi biþiy oldum iresmen bakýyorun daa; hinci havaslýk mý var get leen adamý zorunan güldürmen aldýn mý aldým, vardýn mý vardým hadi güle ðüle.. sen sað ben selamet olmadý mý “heyvallah” bana sen yoluna, ben yoluma esgiden bi ðarý “ayrýlcan” dese, harp tüter galýrdý sefalet, rezalet cinnet-cinayet, alamet nerde nedamet, basiret adalet, feraset, . o zamannar, söz temsili birini bellikledin ya? ðünü ðeldi, sülüsünü aldýn asgere mi gettin.. teskereli ðelesiye deði(l), ölüp ölesiye kimse yavýklýna “gözüyün üsdünde gaþýn omzuyun üsdünde baþýn var” deyemezdi biri elin yavýklýsýna bi döyüslük mü etdi hiþ bi Allahýn gulu selem-melem mermezdi kimse sa(hi)p çýkmaz, adam toplar göçünü pýlýsýný pýrtýsýný dolay dolay çeker gederdi, bi taha köy cenahýna dönemezdi yüzünü. . dönse de kimse selamýný gabil etmez-edemezidi ya da höyle “yönü-öte” dutar düzenini ho yanna davþýrdý evini-yerini; býrað Allasen yahu? n’oldu ga(y)ri hinci? ! öyle bi döyüsün gýzýna da sahap çýkan olmazdý kimse o(ð)lunu kendine minasip görmezdi odaya gayfaya pacaya varsa yanýna oturan, çayýný içen deði(l) on kere de selem-merse alan olmazdý? öyle gayfayý terketmesi yetmez bi taha ebi ceddi oraya uðradýðý ðörünmez köyün dýþýna sürüvürler, adamý erezil ederler; hinci..? hýrsýz arsýz, ayyaþ, alamancý olmayana öyle! gýz-mýz vermeyollar boba!.. ömrün ahir zamanýnda bunu da görceðmiþiyiz demek ki nasip! neydelik hinci, elden ne ðeli(r)!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.