BEN BEN ÖLÜYORUM BELKİDE ESKİ BİR ÇARŞAF GİBİ ÇIRPINIYORUM
dedim yA eylüldü, kah bir güvercinin gagasýnda, kah bir karganýn ayaðýnda, dökülüyorum ,nisan gibi, insan gibi,
belkide çýrpýlýyorum, týpký gök gibi, týpký eskimiþ bir çarþaf gibi, içimi içimden söküp daðýtýr gibi,
ne dam kaldý, ne ova, ne bucak, ne kapý,
zaman da yaðýyordu, mevsimi yok, ömrü yok, tarihsiz, tarifsiz,
ben ben ölüyorum, belkide zaman örtüsü, belkide ovasýz, daðsýz oluþum, ölüþümdü… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.