namusun ölüsü

çekiliyor ýzdýraplý yollarýndan
meçhul gövdesinden kanlar
iki gözü iki dilim kan topaðý
ayrýlýyor resmen kendisinden
ölümün nefesini getirir rüzgarlar
býçak gibi keserler yakýný uzaðý

korkuyor belli oluyor endiþesi
sanki gözleri cehenneme varmýþ
dibinde isyanlar çýkartýyor vicdan
ölebilmesi artýk tek güvencesi
kaný nerdeyse laðýma akmýþ
fareleri büyütüyor durmadan

evet insan ölüyor burada
namus belasý denilen bir ihtarla
parmaklarý suyu kan olan çamurlarda
bir insan yaratýyor ki
bacýsý
bacýsýna benzer bir yarýsý

kuþlar saçlarýna varmaya çekinir
öyle bir güzellik gösteriþi bacýsý
dudaklarýna sözler dayanamaz erir
güzelden anlamayana çýkar acýsý

anlamayan sakalý maðrurlar çöker bacýya
karanlýðý korkutan bir gecenin yanýnda
iki adamýyla beraber ýslak çamurun baþýnda
çökerler ölümü bilmez hain alçaklýðýn adýna

bunu görenin baþýna verirler kurþunu
indirirler gövdesini kanlý göle kopkoyu
yarýsý ölmüþün takatý kalmamýþtýr yaþamaya
ölümün gelmesini ister kendince
yaþayamadý doya doya
namusuyla









Sosyal Medyada Paylaşın: