yazýma yazýlmýþlar
ellerin kutsallýðýný yitirdiði o gece
ellerle oynaþýyordun
aklýma düþtüðün
en muayyen gününde
bizim olmayan kimliklerin
biz olan bakýþlarýný yasladýk
-kelebek ömrüne-
ömrüm
haymatlos bir derviþin asasýnda
sabýr dilenen aþklara
sabretmekle geçti
iki kuþak baðladýn yazýna
yaz kýþ sana yaðdým
gün oldu aðladýn
gün oldu harmanlandým
gün olmayýnca sen
gece emzirdi koynunda
-sevabýna-
arafta
ben
ve kanla gelen
sen
bir bedende yýkayamadýk
aþk’ý
neyleyim sensiz tanrýyý
yazýsýna yazýldýklarým
kýyameti ertelediðim
iki yüzümden birine
indirdin gözyaþlarýný
neremden akýp giden nehrin kollarý sarar seni
anlamam ki
yuvaladýðýn her yaprak
düþlerimi örtüyor
sen birikiyorsun
dönencelerin zorlama sabahlarýnda
çakýl taþlarý savuruyor saçlarýmý
yol boyunca
mavi ne varsa
-bende-
kendini boyuyor sana
loðusa þerbeti gülüþüm
dudaklarýna dadanýyor
ve içmek
bazen
yorgunluðunu alýyor
aþk
bende
kayýp bir yýldýzýn
mavi olduðunu sanýyor
-gülümserken ben sana-
gam/maz bir ýslýk döndüðümü haber veriyor köþeden
peþimde bir gölge
-sen-
çek git iþine
gölgene söven dilimde uykulu halin
mayhoþ bir söylence
arafta
sen
ve günahla gelen
ben
bir bedende arýtamadýk
aþk’ý
istedin sende ben olayým tanrý…