-içime ilimedi gitti- & okarda Allah var, ne yalan deyen hinci o(ð)lan böyüdü, ireyhinde hor, emme serserinin teki kitapsýz, nursuuz, cibilliyetsizin öðnde gedeni tükürdüðüm tükmük deði(l) de hin oðlu hin! anasýnýn bobasýnýn aslý asaleti belli de bu kime çekdi binmen þeytana uyup da iþlediðim günahým gadak sevmen heyvah “gýzýn baþýný yakdýk” deyon içimden olmuþa, olcaða çare var mý? . gellebam demiþsin dikbaþlý dul da olunþa baþýný gasýtdý “gemi azýya aldý” “ben bilirin” dedi bi tefa bizi file dinner mi kendi fetdatýna aldý-satdý kesdi-biþdi gýzý beþþik kertmesi etdi hani anasý bizden yandan olmasa da görmesek gözedemesek de neneyeyin bizim fikrimiz esamemiz sorulmasa da o çocuklar “bizim”idin bizim bizim yeðenimiz . Allahýn yaratdýðý gul; “hu” denmez emme herifin “adam olma”ya niyeti yok ki bizikinner de yok neyimiþ, “söz aðýzdan çýkmýþ” da “sözden dönmek uðursuzluk getirimiþ” “falan köyde” höyle olmuþ, ne bileyin neyle olmuþ, þöyle olmuþ, böyle olmuþ da anasýnýn nikahý oðlanýn gözleri felfecir okuyoru görünen köy gýlavýz isder mi “kelp olayýn” dedim “bu iþin sonu bek hayýr deði(l)..” emme! Allah bilip duru,.. ay-aydýn yol belli.. herifçio(ð)lu has-öz, baya bildiðin yalbasdý! ne tecemillet ise gudümsüz biþi(y) her þargada iþin iþinde þeytana pabbasýný ters keydiri(r) . Gýr Melit; bunun dizginini gýsmalý mutlaka baþýnda da adam gibi bi baþdutar da olmayýnca bunun olup-olcaðý bu gýz..? emme gýz bi içim su . gýz baya bildiðin “ay parçasý” Allah öðmüþ yaratmýþ valla yeðenim deye demeyon sütde ileke var.. Ümmü de yok.. ta öyle emme yazzýk oldu Ümmüye! anasý da biz de yazzýð ettik vallaha biþiy de deyemeyon emme gýyamayon böbe(ði)kenden beþþik kertmiþler bizim Ümmüyü; Çil Melide vermiþler . duyanýn, görenin içi ðediyoru gonu-ðonþu sebeb olannara da dayýsý ðile de höyle bek ileniyoru.. bu ay parçasýna nasý gýydýlar da “beþþik kertmesi” ettiler o serseri nursuza i(n)sanýn zeyni zonklayoru emme ne fayda elden ne ðelii(r), benim elimden ne ðeli(r) “bu iþ göreseð üzere olacak!;” “o ðadak” “þer(i)ahatýn kesdiði barnak acýmaz” denilmiþ söz verilmiþ mi verilmiþ.. “o ðadak” . iki ðün sonura “dur çüþ” dinnemezler “o(ð)lanýn yaþý ðeldi de geçiyo” deller düðüne ga(l)karlar, urbaya ðederler gýz da taha aklý ermez, görpecik yaþý ðelmemiþ, köþek deði(l), burnunda anasýndan emdiði süt kokuyoru taha ana ðuzusuydu yauu; ne eti, ne budu bildiðin ferik ne biþiy uyanmýþdýr taha; ne biþiy, ne bennik emme gellebam da “dediðim dedik” al baþýna püsgüllü bela.. bu baþkakýncý olu(r) ikiðün sonra, “o(ð)lum Gara Musduk;” deyorun kendi kendime “senin baþýna bi ðelcek var ya Allah hayrýný vere de mani olmað ilazým Ümmünün gediþine olmadýk bi soytarýya veriliþine tasdiklemediðimiz gelin oluþuna du(r) bakalým yarýn ola hayrola!” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.