UTANSIN
UTANSIN
On katlý binayý çürük zemine
Saðlam deyip temel atan utansýn
Beton kumu diye deniz kumuna
Eksik çimentoyu katan utansýn
Nervürsüz demirle kolonu dikip
Gereðinden fazla kaçak kat çýkýp
Tahtayý, köpüðü kiriþe çakýp
Kul hakkýna girip batan utansýn
Yalnýz müteahhit deðil günahkâr
Projeyi çizen mühendis mimar
Yumuþak zemine çýkarýp imar
Ruhsat için kalem tutan utansýn
Devletin malýný deniz görüp de
Milletin baþýna çorap örüp de
Hileye hurdaya izin verip de
Görevi baþýnda yatan utansýn
Erbabý olmayýp inþaat yapan
Hakk’a deðil yalnýz paraya tapan
Eline çekici, hiltiyi kapan
Ayrýk otu gibi biten utansýn
Zalimin zulmüne sessiz kalarak
Omzuna binlerce vebal alarak
Pervasýzca malzemeden çalarak
Mazlumu ölüme iten utansýn
Kolonlarý kesen vicdaný kara
Kaç can sýrf bu yüzden girdi mezara
Milletin canýný katýp da kâra
Haksýz kazançlarý yutan utansýn
Nurgül’üm ucuz mu bu kadar hayat
Ayyuka çýkmýþ bak hýrsýzlýk heyhat!
Eksik malzemeyle binayý kat kat
Allayýp pullayýp satan utansýn!
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.