Urbamýz ayrý ayrý, tek bir yürek gibiyiz Beliklerin dökülür omuzdan bele Leyla’m Ayný dil ayný aðýz, þeker þerbet lebiyiz Gözlerin desti þarap içeyim bala Leyla’m.
Daðýtma yüreðimi öpeyim gözlerini Düþtüðün yer sinemdir silemem izlerini Savurmam yele vermem kül etmem közlerini Kendin alýp gidersen hayalin kala Leyla’m.
Küsme gönlüm üzülme pare pare dökülme Gönlüm sufi dergâhý çýk semaya sýkýlma Ruhum karanlýk kalmaz el ele ver yýkýlma Ses verdin yola düþtüm gönlün aþk ola Leyla’m.
Çehremi alev sarmýþ gözümde çýralandý Fitil bilmez köz bilmez can canda sýralandý Güzelliðin sultaný ok ile yaralandý Mestinaz bakýþlý yar dengini bula Leyla’m.
Taþ olsan toprak olsa üstüne gül dikerim Kalbimin cevherisin gece gündüz çekerim Cennet bahçelerinde misk-i amber kokarým Ayrýlýðýn yerini vustaltýn ala Leyla’m.
Özlem ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.