tersine esen rüzgarýn,
þakaðýna dayadým kalemi,
hasbihâl eden bu sohbeti;
kapýnýn önüne koydum,
adresimden çýktým gittim,
istediðin kadar tek’ im, sevgilim.
ne yemin edebilirim,
ne tövbe,
ve bir daha sana geliþim olmayacak,
savrulurum, kýrk ikindi zamanýna,
harcandýkça, ahirim..
lakin,
her sözün arkasý, özür;
konuþulan geçmiþ,
ne kaldý gün ardý, uyanýþa,
teninde gece,
tenin bensizlik,
gel deme bir daha,
gidiþin de , hasretin;
yarasý deðil miydi?
tersine eser karanlýk,
üþürüz;
sarýldýkça özü sevda olana..
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.