HİÇLİĞİN BÜYÜK DAVULCUSU

(“sözcüklerin ip cambazlarý” diye bir dize geçiyor
insan zihni adlý bir þiirde
ayný þiirin baþka bir yerinde de þu muhteþem dize;
“hiçliðin büyük davulcusu”)

arkamdan sesleniyor düþ güçleri:
“öfkeni görebileceðim yere koy!” diyor
belimdeki þiirin þarjörünü boþaltýp yere býrakýyorum yavaþça
“ateþ etme, silahsýzým!”

farkýndayým kalbim çok ileri gitti, hem de çok
bazý hisler durmasý gerektiði yerde durmuyor iþte
sözcüklerin ip cambazlarýna özenerek
bazen atlamak zorunda kalýyorum on katlý bir sözcükten
ancak düþünce fark ediyorum ne anlamlara geldiklerini
ve içi hayal gücüyle dolu sýrt çantasýyla gülümseyerek
boþluða atlayýþýn estetik olarak intihardan sayýlmadýðýný

gerçeklik suçüstü yakalandýðýndan beri
profesyonel bir uyumsuz olarak sürdürüyorum hayatý
en çok acýyý kim verirse oraya gidiyorum doðal olarak
sonbahar her sene birkaç yýl gecikiyor
kullandýkça cilde zarar veriyor bazý cümleler
ve hiç anlamýþ deðilim bazý þehirlerin neden sýk sýk yakýldýðýný
bazý þehirlerde neden evlerin duvarlarýna X iþareti konduðunu
kalýcýlýk soðuk savaþ numarasý yapýyor bana
kafama misafirliðe gelen çýlgýn düþünceler kurþunu, hoþ geldin!

düþ güçleri ýsrarla:
gölgeni görebileceðim bir yere koy, yoksa…
diye baðýrarak tehdit ediyor kanlý hoparlöründen

gölgem yok, gölgem yok
ücra yoluyla alýnmýþtý elimden geçen yýl
ve “hiçliðin o büyük davulcusuyum ben artýk”

polis önüne gelen her kelimeyi tutukluyor
farkýndayým avuçlarýmýn içi kýstýrýlmýþ seslerle dolu
mesleðine yeni baþlamýþ acemi bir deliyim
ellerimi nereye koyacaðýmý bilmiyorum henüz
ellerimi biraz tutar mýsýn saygýdeðer sonsuzluk
korkularýmýn küllerini denize savurup hemen dönerim
sonra birlikte izleriz kargaþanýn uluyuþunu

(“Sözcüklerin Ýp Cambazlarý” ve “Hiçliðin Büyük Davulcusu”
dizeleri Danimarkalý þair Niels Hav’ýn “Ýnsan Zihni” adlý þiirinden alýntýdýr.)

Sosyal Medyada Paylaşın: