“gavýn-garpýz, kimin neyi varýsa yeter ki benim aklýma cinnik gelmesin asla “ya-a” demez alý(r) ðetiridin ha gerþi bi sen deði(l) herkeþ öyleydin yeyceðimden mi.. ya-a(h) valla kimi hedef aldým, yoyduru(r)dum sana gayaua ðomayan kimseye tarlasýndaki baðýndaký harýmýndaký hiþ biþiyi þevte etdirtmez, koklatmazdým su gatýlmadýk soytarýydým . elebaþý ben, baþ “yardakçým sen”idin evelallah, ne dersem yapardýn kendini ispadlaycan deye, can paralardýn ben “üç adým at” desem evelallah sen beþ adým atardýn nerde bi þargadalýk var önde ðederdik obanýn bülüþleri perem perem holluklar boþ, camlarý delik-deþik Ismayýýll! baðlarý-payamlarý eðþerdik millete illallah çekdiri(r)dik az ilenmediler ardýmýzdan emme çocukluk iþde bi de ebemin ývgasý köyün en belalý garýsýydý .. ah ulen Ismayýl, bek cevvalýdýn benim uçu az mý cam gýrdýn az mý yýmýrta çaldýn, garýklarýn findelerini sökerdin fidannarý çeker býraðýrdýn kökenneri yolardýn þalaklarý doðrardýn sayamda etirafa az zarar vermedin ýramatlýk boban az zýyan ödemedi benim yüzümden az zopa yemedin Ismayýll! sef çocuðudun sen hepsi benim yüzümden-idi hepiciði benim yüzümden” .
ben de atasýz olunca iþin aslý ne de olsa anam bi dulgarýydý emme ebem üst ayaða galkardý biri, bana eyatlý biþiy deyvi(er)se ortalýðý birbirine gatardý senin annaca(ðý) bek þargadaydým hemi de öyle böyle deði(l).. ana da dünnalar ðözeli ah ülen Ismayýl.. Ismayýlým can gardaþým . nakýslýðýmý, gellabam eyi bilirdi dulgarý çocukluðumu, serseriliðimi, içi elvermez bana biþiy deyemezdi.. taha da olmadý seni döðerdi..” “-valla bana gýda gibi gelirdi” “-en birinci keyfim de senin evden dayak yemen idi benim yüzümden Ismayýl benim yüzümden çok dayaklar yedin. ! “-neytsem yanýmdan aralaþmazdýn” “-öyle vallahi ama onlar benim en birinci hikayelerim anlatýrdým da çocuklar inanmazdý çok aksiydim, þýmarýðýdým diye ah Mustafa abi anlatýrdým “Kara Mustuðu” tam bir efsane gibi adam gibi yaþadýk çocukluðumuzu sayenizde ama sonra, senden sonra hiçbir þey yolunda gitmedi Allah razý olsun Akmehmet amca beni götürdü Hisarköy’lü Ali aðaya ben kendimi evlatlýk bildim onlar beni yanaþma orta mektepteydim, sonra Hisar’ý terk ettim kasabada köylü çocuklarla çok!.. çok zorluklar çektim” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.