Yýllar sonra gördüm onu, Zar zor tanýdým karanlýk sokakta yýllar önce hayalini kurmadan uyuyamadýgým kadýný kir pas içindeydi buluzunun yakasý üstelik ayaklarý çýplaktý, hava ola bildigine soguktu ama o umurdamaz casýna yürüyordu. belliydi halinden bitkindi yürüdüm peþinden sessizce onu gördügüm dört yýl öncesi gibi heyecanlý ve hala ürkektim. köþeyi dönüyorduki ,kolundan tuttum görünüþü zavallýydý ama hala çok güzeldi. usulca dönüp nevar kapalýyým dedi sanki daglar üstüme yýkýldý. tanýtamadým kendimi tutuldu dilim o hala biþeyler mýrýldanýyordu sagýr oldum duyamýyordum. usulca yürümeye baþladý benimse kulaklarýmda dinmez bir ugultu YAÞAMAK BUMUYDU........
Sosyal Medyada Paylaşın:
Minaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.