İNSANLAR DİYORUM BİR KIRMIZI ELMA KOKUSUNDA BİR YİTİKLİĞİN DOKUSUNDA AL AL YOKLUĞUN YOKUNDA Sibel Karagöz ( Sibelce Ş
İNSANLAR DİYORUM BİR KIRMIZI ELMA KOKUSUNDA BİR YİTİKLİĞİN DOKUSUNDA AL AL YOKLUĞUN YOKUNDA
bir fýsýltý allanýr, bir yokluk þahlanýr, kulaktan kulaða, dilden dile bir fýsýltý saklanýr,
o son fýsýltý, o son haykýrýþ, o yokluðun yokluðu, o günden bugüne dilde gizlenir,
kýrmýzý mýydý aldýran, açlýk mýydý kýydýran, neydi ki bu yaþamak, insanlar diyorum,
bir kýrmýzý elma kokusunda, bir yitikliðin dokusunda, al al yokluðun yokunda, insan, insancýklar diyorum… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.