Ýþtiyakla koþmuþtun kollarýma bir zaman;
Kýskançlýk ateþiyle alev alev yanarken.
O nasýl aceleydi; ortalýk hep toz duman,
Bir zaman ne mutluydun aþk suyuna kanarken.
Sonra ne oldu bilmem; birden soðuyuverdin,
Baþka baþka erkekler gözünde bir dev oldu,
Onlara bedenini, bana aðuyu verdin,
Ve sonunda mekanýn umumi bir ev oldu.
Dostlar hep dedi ama, göremedim gidip de,
Önceden tanýmasa kalbim pek aldýrmazdý,
Sen ki ulaþýlmazdýn, þimdi ise en dipte,
Seni öyle görmeyi yüreðim kaldýrmazdý.
Þu an eski anýlar acýmasýz iþkence,
O kalbin satýlýksa niye ben alamadým?
Neydi güzelim neydi, neydi sebebi sence?
Niye senin kalbini bir tek ben çalamadým?
Sahilde yudumlarken ben Güzel Marmara’yý
Sen kirli bir yatakta tavana bakýyorsun,
Düþündüðünü sanmam býrakýlan parayý,
Niye böyle yapýyor ve beni yakýyorsun?
Anlamak istedim de anlayamadým seni,
Anlaþýlýr deðildin, belki ben toydum biraz,
Bir aþk bulmuþtum sende, deðiþik ve yepyeni,
Heyecanlý bir çocuk; belki ben o’ydum biraz.
Ama gitmen acýydý; hem de böyle kýrarak,
Belki de düzelirdi bazý þeyler zamanla,
Duymadýn, hep aðladým günlerce haykýrarak,
Beni anlamadýn ya, bari kendini anla.
Güzel Marmara’m yarým, yarýsýný sakladým,
Belki gelirsin diye emrettim dolunaya,
Bulutlara gölgeyi bu akþam yasakladým,
Biliyorum bir gece döneceksin buraya.
Muammer Akman
]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.