Adı Olmayan Şiirler - 35

Hudutsuz sevmelerim vardý
Dört duvara ve kýrk merdivene sýðan kelimelerle anlattým durdum
Yarim baksa hecelerime BEN’i görür gülümserdi
Ben baksam ona hecelere gömüp sonsuzluðumu
Küllerimi savururdum Karadeniz’e
Sýðmaya çalýþtýðým deryalarýn kabý kanatýrken parmak uçlarýmý
Rahme düþen tohumun sancýsýný düðümlerdim boðazýma
daha doðmadan biliyordum sancýmýn yýkacaðý duvarlarý
daha doðmadan görüyordum saçlarýna dolanýp boðulduðum sabahlarý
Lodosun çarptýðý damlalar ile ýslanýrken sol omuzum
Yarin dudaðýnda yanýp buharlaþan sevinçlerime yol veriyor kalbim
Kaç kalmak biriktirdiysem içimde, her gitmek bir geceye düþen yýldýz
Her kalmak tanyerine aþkýný siper eden güneþ oluyor
Ufuða sürgün düþleri olan çocuklarýn
Çenesine bulaþan çikolatanýn tadýnda doyuruyorum gözlerimi
Kulaðýma pelesenk olan þarkýlara
Kaptýrýp gidiyor parmak uçlarým
Her gitmek bir kuyrukluyýldýz oluyor
Ve her gitmek alacakaranlýða hizmet eden ýþýðýn doðuþu oluyor
Sevgili
Iþýðýn ve karanlýðýn hüküm sürmediði coðrafyalarda seviyorum seni
Kaf daðýna kanat çýrpan Simurg’un
Küllerinden yeniden doðan Zümrüdü Anka’nýn
Yola çýkýþ hikayesi oluyorum
Vardýðý yerde bulduðu SEN oluyorum
Ve
Anlýyorum ki
Tüm gitmeler, kalmalar, uyanmalar, büyümeler
Açlýðýma atýlan yumruklar
Gülümseme sarýlan þarkýlar
Tenime dolanan rüzgar
SEN oluyorsun.
Ben, en çok sana sus’uyorum
Ben en çok sana sus oluyorum
Ve
Ben en çok sana sen ol’uyorum


Sosyal Medyada Paylaşın: