SON DURAĞIMDIR ŞİİR, HAFIZ...
Hecelediðim mi aþký yoksa hercai midir yürek?
Tünediðim þu kýrýk dalda saklýyým ve de asalet
Ýken nemalandýðým dünümden
Zevkin zirvesinde ölen bir çiçeðim
Aþkýn arifesinde tozu dumana kattýðým
Yýllarýn ve yollarýn yalancýsýyým, hafýz…
Ýçimdeki dirlik mi?
Yoksa birlik olmanýn eþ güdümü mü?
Koþullandýðýmsa varsa yoksa sevgi ve endamý günün:
Ben ki beylik bir rüzgârdan öte
Rakýmý aþk olan bir i mgeyim
Hem rengim de yok benim:
Ne karayým ne beyaz
Þeffaftýr yüreðim ve duvaðým
Ýçimde beslediðim binlerce sözcük ve hece ise duraðým
Dur durak bilmeden kat ettiðim
Yollarýn uzaðýnda yeþeren bir çiçekten de öte
Çiçeklenen þiirlerimden azat edemediðim
Yalnýzlýðýn en habis i mgesiyim
Hapsolduðumsa aþka ve kendime.
Kaçamadýðým kadar kendimden
Yerleþik düzene geçemeyen bir göçebeyim ben
Göçmen kuþlardan sor beni, hafýz
Yetmedi yakala kanatlarýmdan
Yolunmuþ saçlarýmdan þiirler ör
Kýr saçlý tuzaðýnda dünün
Kan çanaðýna dönüþmüþ gözlerimden
Akan yaþlarla yýka ölü bedenimi
Nasýl ki ölü topraðýna zimmetliyim
Nasýl ki:
Ol, dedi mi Rahman yeniden doðmaktayým gözlerimden…
Yakan aþka yakaran sefil bir faniyim
Aciz varlýðýmla göm beni:
Göremediði insanlarýn ne ise
Kalp gözümün odaklandýðý her kare her hare
Harý aþkýn
Hercai yolculuðu sefil na’þýmýn
Haydan gelen nasýl ki gidiyor huya
Huysuz mizacýmla sev, beni
Hain gölgelerin nazarýnda nasýl ki
Tek zerreye tekabül edenim.
Tokalaþtýðým kadar kaderimle
Kederimle büyüt içimdeki çocuðu
Kefil olduðumsa masumiyete
Tapýndýðým yüce Rabbim
Bakir sözcüklerde saklý iken akýbetim
Akan yaþlarýmla yýkasýnlar evreni
Elbet yeterim
Elbet katýk bilirim aþký
Kaybolduðumun ertesi
Kýrbaçla sözcüklerimi
Nasýl ki defansý ömrün bir þiirden de öte
Öteleyen kimse
Ötekileþtiren hangi sefil ise…
Kimyamda saklý sýrlarý sun sýrlý aynaya
Kýr da kalbimi yeniden ve defalarca
Kibardýr reveransým
Kinayeli olsa ne ki kindar ruhlarýn beni dansa kaldýrdýðý
Bir orkestra ki kâinatýn çaldýðý
Çelimsiz deðil sözcüklerim
Çapulcu hiç deðil i mgelerim
Çengi gibi dolanan ortalarda
Hizaladýðým aþka sor beni, hafýz
Sor beni Rabbimden
O verecektir doðru cevabý tez elden
Ýnandýðým kadar insaným
Ýtibarým ve isyaným yine kendime
Öykündüðümse yine kendim
Dünde kalan bir metafor gibi
Yoksa bir fosil miyim yeniçaða intibak etmeyen?
Yâd edilesi þüheda mazime kefilim
Ve kefilim aþka aþikâr
Debdebeli sevdalar deðildir
Beni mezara taþýyan itaatkâr bir rüzgar
Hiç deðilim
Muteber olansa içimdeki özlem ve sevda
Çünkü imkansýz olan neyse düþtüm ben defalarca
Aþka.
Ant olsun ki:
Son duraðýmdýr þiir, hafýz
Sandýk dolusu özlem biriken
Sandukam sedeften ve þeffaf yüreðim
Ne de olsa müridiyim ben aþkýn ve hüznün
Þaþtýðým kadar kekelediðim
Cihanýn taþkýn mizacýna aykýrý bir zerreyim altý üstü
Alt edemediðim deðil hayat
Elbet alttan aldýðým
Altý üstü kýrýktýr kanadým ve yüreðim
Daha da çok acýt canýmý, hafýz
Beni bilenden sor
Bilmediðin ne ise bilmezden gelme
Çünkü ben bilinmedik bir masalým
Kendi masalýmý kendimin yazdýðý…
DOSTLARDAN ÝNCÝLER
Sor söylesin gönül sana
Rüzgâr eser hangi yana
Bir manasýn daldan dala
Yok’tur gölge eden var’a
"Ne gelsemdi ne giderdim"
Baþtanbaþa bu dert benim
Ýki Cihan, bir mihmaným
Var’dýr gölge eden yok’a
Dil çözüldü gide gide
Nere vara nere gide
Yok’ta Var’a gönül gide
Var’a var’da kal’a gönül........TEÞEKKÜRLER DENÝZ TAYANÇ HOCAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.