⚘...VE MÜNTAKÎM!⚘
.
.
⚘Kâinâtým bir delilken, onca âyâtým yanýt
Anlamaktan pek ýraksýn haz verirken her düþün
Bir iþâret bekliyorsun varlýðîmdan bir kanýt
Onca âfet, sel, felâket yaðdýran kim bir düþün!⚘
⚘Kim; kibirden mest olurken benliðînden bezdirip
Tam ufuktan yaz umarken kar sepen haz donduran?
Kim; sevenden, sevdiðînden ayrý, bîzâr gezdirip
Aþka dâir duygu varken kalbe kasvet konduran?⚘
⚘Ey utanmaz cürm-ü meþhud kibri âlî serseri
Tasma taktým maske sandýn; bilmedin ihtar neden
Dev yarattým bir virüsten, zifre boðdum her yeri
Görmedim kalpten nedâmet, muttakî kul, ar eden⚘
⚘Her amelden ayný îmâ; sanki ben kul, sen ilah
Halk eden sen, Kibriyâ sen, muktedir sen, ün senin
Hem saðîrsýn, hem de âmâ; zînetin kin, þirk, günah
Hüzne gark ol, aðla nankör; gör ki zor günler senin⚘
⚘Müntakîmdir yek diger ismim bilinsin isterim
Ýþte Furkan! Tut ipimden, nefsi kýblen etme sen
Ahmed’imdir kutlu rehber, gayri yol dehliz derim
Kurtulursun, kovduðûmdan Kutb-u Âzam etmesen⚘
⚘Bir musîbet arzu etsen, hâl dilinden, bir belâ
Kayda lâyýk bir niyazdýr; mûteberdir her niyet
Say ki âlem bir mizansen; az öten dâr, Kerbelâ!
Silkelen bir bitmeden gün solmadan fer; secde et!⚘
⚘’Zifri keskin bir mahaldir dünyevî en son durak
Orda baþlar zorlu kýþlar korku kasvet pürtelaþ
Süslü handan ayrýlýrken affa lâyýk can býrak’
Der musallâ hem salâlar onca feryat, gözde yaþ⚘
⚘Âkýbetten bîhaber kul, gör ne âciz taptýðýn!
Kim demiþ yaz hiç tükenmez, yerkürendir öz vatan
Hem ezelden ahdi bozdun, hem ihânet yaptýðýn
Misl-i miskal ar bulunsun, yüz kýzarsýn; az utan!⚘
⚘Hem fenâ hem hoþ amelden hisselik bir pay düþer
Darda kalmaz tövbekârlar, zâyi olmaz zerre hak
Mutmaindir rahmetimden affa lâyýk her beþer
Hissedardýr hem azaptan ehl-i ehvâ, müstehak!⚘
⚘Gitme iblîsin izinden aklý tâgut put sayýp
Bak da ders al her kabirden, anla neymiþ âkibet
Gel melâmet hýrkasýndan imtinâ et; at, ayýp!
Onca rehberden hitap var, dört Kitap var... tâkib et!⚘
Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün
_ . _ _ / _ . _ _ / _ . _ _ / _ . _
Mecit Aktürk