Nevbaharý düþlerken düþtüðümüz hâle bak
Milletimin yarýsý kinde rakipsiz bugün
Periþan bedenlerde göz yaþlý gönül kurak
Tefrikanýn tanrýsý dinde rakipsiz(!) bugün
Ýnsan darbe yedikçe müsbet için emekte
Gönül, bastýðý yerin altýný dilemekte
Dikiþe yer kalmadý umuda yama ekte
Girdaplý her yürekte kuyular dipsiz bugün
Sebep sevinç dese de mendil arayan yaþlar
Þahittir klavyeler gururu kýrýk tuþlar
Nerde eski dostluklar... sevgi dolu bakýþlar
Kaþlar kurþun atýyor; kelam edepsiz bugün
Libas-ý aþk ararken hasletten üryan anlar
Ne bilsin haslet nedir kavga için yananlar
Nifaka yatak serip kâbusla uyananlar
Huzurdan yana fakir, hazdan nasipsiz bugün
Ar adap ahlak dersi konsa da okullara
Raðbet sözün kemine, kabasýna, kallara
Aslansýz bu vatanda gün doðmuþ çakallara
Ýtler salýverilmiþ, tasmasýz, ipsiz bugün
O yüzden ilham bîtap, bercesteye bakan yok
O yüzden bir asýrdýr ismi öne çýkan yok
Edebî damar kuru, kafiyelerde kan yok
Aþk, sevgi, heyecan yok; kalem edipsiz bugün
Kim derse ki; "Yaþasýn! Nihayet insanlar hür"
Hiç çekinme kalemim; aðýz dolusu tükür!
Hür yok mu hiç? Var elbet; þeytan ve nefis özgür
Öfkenin sedasý gür, sevgi sahipsiz bugün
Mecit AKTÜRK
Ümmühan Kardeþimden;
NÝYET...... Kral, atýna binip arazide dolaþýrken, sýcaktan hararet basmýþ ve boðazý kurumuþ.
Su ihtiyacýný giderecek ve kendisine ferahlýk verecek bir þeyler yeme, içme ihtiyacý duymuþ...
Etrafýna bakýnýrken, bir nar bahçesi görmüþ. Atýný o yana doðru sürüp, bahçede çalýþan delikanlýya selam vererek;
“-Bana bir nar ikram eder misin?”
diye sormuþ.
Delikanlý;
“-Hayhay, memnuniyetle”
cevabýný vermiþ...
Biraz sonra, elinde güzel bir narla Kral’ýn yanýna gelmiþ. Kral, narý ortadan ikiye bölüp,
bir yarýsýný yemeye baþlamýþ.
Bir yandan da;
“Oh! Ne güzel nar!”
diye mýrýldanmýþ.
Derken, gözü nar bahçesine doðru kaymýþ.
Farkýnda olmadan; önce aðaçlarý, sonra dallarý, daha sonra narlarý saymýþ. Arkasýndan, takdir duygularýna haset kaygýlarý karýþmýþ. Ýçinden;
“Keþke bu nar bahçesi benim olsaydý.
Acaba sahibi kimdir ve nasýl elde edilir?” diye düþünmeye baþlamýþ...
Bu sýrada, narýn bir yarýsý bitmiþ, sýra öteki yarýsýna gelmiþ.
Fakat, anlaþýlmaz bir biçimde, tadý deðiþmiþ
ve alabildiðine kötüleþmiþ.
Kral, hayretler içinde;
“Evlat, bu ne iþtir?
Narýn bir yarýsý çok güzeldi, öteki yarýsý bozuk çýktý” demiþ.
Delikanlý, bilgece bir gülümseyiþle;
“-Efendim, Kral’ýn niyeti deðiþince, narýn tadý da deðiþti” cevabýný vermiþ.
Niyetler güzel oldukça herþeyden tad alýnýr...
Niyet bozuldukça herþeyin anlamý ve tadý da bozulur...
*** Sonsuz teþekkürlerimle... ***