Þiirlerimin kaprisi var þimdi üstümde, Güç delisi bir köpeðin salyasýnda boðuluyordum sanki, Ruhumun çarmýhýnda geriliyordu bedenim, Daha da, Daha da deliriyordum günbegün.
Þiirlerimin derisi dökülüyor yaralý tenimden, Acýlarýmýn resmi bir dili var bedbaht görünüþümde, Ne aþký ne sevgiyi taþýyabilirim, Bu dönüþümümde, Artýk yeþermeyeceðim bu son soluþumdu, Þiirlerimin kemikleri kýrýlýyor her düþüþümde, Artýk kalkmayacaðým bu son seferimdi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.