Deprem
KHGOMADÞAK
Güney Anadolu fay hattý,
Onca þehri tarumar edip yýkýp yaktý,
Ýnsanlar uykuya yeni yatmýþtý,
Ya rabbi bu nasýl bir fýrtýnaydý.
Adana Maraþ Adýyaman,
Baharýn müjdecisi cemreyi beklerken,
Genç yaþlý, çocuk kadýn demeden,
Tohum gibi düþtü, topraða afetten.
Ýnsan olan nasýl isyan etmeye,
Enkaz üstünde bir geveze,
Bilmez ayaðýnýn altý zelzele,
Enkaz altý muhtaç bir nefese.
Sabret sarýl mutlu et,
Bu kader deðil afet,
Can-ý canana gönüllü millet,
Koy baþýný da secde et.
Ey eli çekiç tutmaz müteahhit,
Kimse demez sana þerefsiz it,
Gel vicdana etme ihanet,
Söyle kim verdi sana icazet.
Deme geçti gitti, bir daha gelmez,
Gördüðün kader deðil enkaz,
Koy baþýný viraneye dinle bir ses,
Nefesini tutar o an herkes.
Hangi millet unutur bu acýlarý,
Enkaz baþý olmuþ çadýr pazarý,
Düþündükçe kefensiz mezarlarý,
Ey insanoðlu hor görme isyaný.
Orhan Soycan
15.02.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.