40 saniye

Ben oyun sanmazdým hayatý asla
ve ne de bu ömrü oyuncak bildim...
Ara-sýra bir resim paylaþ ki, seni
donmuþ hatýranda
azca göreyim...

Böyleymiþ diyorlar bu ömür yolu,
Her gelen, elbet ki, gün gelir, gider...
Bir tek sen gitmedin kalbimden benim,
gözlerim önünde bir soðuk sabah
bitti bu gösteri,
düþtü perdeler...
Seni son gördüðüm o günden beri
bu boþ sahnelerde monolog yaptým...
Bilmem ki, yetti mi haberim sana:
bazan bulut gibi sesimle doldum,
yine de yaðmadým ýslanma diye,
ses sustukça ben de
içimde sustum...

Uzadýkça uzadý sükutta zaman,
zor olan yaþamak,
var olmak âsan...
Ne hasret bir anlýk nefes vermedi,
ne ömür bitmedi, ermedi sona...
Boþ ver artýk benim ne çektiðimi,
yeter ki, sen yaþa... Takýlma bana...
Gün gelip de eðer beni unutursan,
henüz duymadýðýn þiirlerim olursun...

Ben artýk öyle bir geri döndüm ki,
ömrümde bu kadar "Ben" olmamýþtým...
Ýçimden dirildim, sonra gördüm ki,
hiç deðiþmemiþim,
ben hâlâ ben’im:
saflýðýna gülünen halis mümin,
Allah’ýn hassas ve þair kalplisi,
bir de içimdeki sen - insan sevgisi...
Ben hâlâ ben’im:
hâlâ cennet istemiyorum...
Hâlâ huri dilemem...

Elimde sesinin 40 saniyesi var...
Her saniyesinde duygular seli:
bir az varlýðýnýn sermestliði,
senli hatýralarýn tatlý azabý,
bir az da yokluðunun kutsallýðý...
40 saniye...
Hasretimin sonsuzluðu,
dilssiz aðrýlarýmýn acý melhemi,
secdeye youmun baþlangýcý...
40 saniye...
Bir anda yaþanan bir ömür gibi...
Ama ben henüz tam avunmamýþým...
Uzamakta hasret, uzamakta yollar:
demek ki, yeterince ýslah olmamýþým...
Ne kadar yorsa da iniþ-yokuþlar,
varlýðýna þükürle yoluma devam,
sen inanmýyorsun bana belki de
ancak Allah’a yemin ederim ki,
ta bugüne kadar ben asla ondan
seni görmek istediðim kadar
cennet ummamýþým...
Ben hâlâ ben’im:
hâlâ cennet istemiyorum...
Hâlâ huri dilemem...
Sosyal Medyada Paylaşın: