SEVMEDİM GÜZÜ
Esmeye baþladý,yine çýlgýn güz rügarlarý,
Yapraklar önünde, süpürür dururdur yollarý,
Sarardý yapraklar, döker rüzgar yapraklarý,
Ýnsan doldurmakta,yavaþ,yavaþ mezarlýklarý.
Canlar kaybolmakta,pek çok hüzün olmakta,
Selalar çoðalmakta, aç kara toprak doymakta,
Kimi aðlamakta,kimi bað bozmuþ toplamakta,
Acýmadan eserdir,dertler veren güz rügarlarý.
Hangi güz sevilir,güzde ölümler çileler gelir,
Hasat bol da olsa,en çok dertler güzden gelir,
Yalnýz elma armut sanma,çok kez helva yenir,
Mevlütler okunur,ölene þehitlere dualar edilir.
Ýþte yine geldi güz, kim bilir kimler aðlayacak,
Kimler hasta olup, kimlerin al yüzleri solacak,
Kim vuslata erip,kim sorguda el pençe duracak,
Tanrý’m af et ama,dert verir güzün nede olsa.
A.Yüksel Þanlýer
9 Eylül 2008
ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.