JAKUZÝ
Ne benim baþýný okþayacak bir sevdiðim vardý
ne senin baþýný yaslayacak bir omuzun
acýlarla geçen bir ömürde
adýna kader dediðimiz onursuz
alarak eline kalemi
yarým asýr öncesinde yazmýþtý yaþam çizgimizi
istemsizce seviþmeler sonrasý
ben baþkasýnýn koynundan kaçarken
sen þehvani duygularýn maðrur maðduru
teslim etmiþtik iðrenç opüþmelere bedenlerimizi
düþtüðümüz duruma acýyan meyler
buruþturarak suratýný
abdest almaya baþlamýþtý anason kokulu raký
oruçlu votka þehadetinde
vaftiz ediliyordu viski
sen ve ben
içimize sindirerek herþeyi
mezesi olmuþ
kabullenmiþtik baðnaz bir kültürde
adýmýza yazýlan rolleri
tam da canýmýza tak dediði bir gündü
ki
yalvaclarýn düzenlediði dinleti
adýna tesadüf diyerek
birleþtirdi bizi
aradan aylar geçreken
tanýþtýrdý jakuzi uyuz tenlerimizi
ve sonrasý
her vesilede
her fýrsat
her ortamda çýlgýnca seviþmelerimiz
bütünleþtirmiþti bedenlerimizi
yazýk
çok yazýk
kurban ederek sosyokültürel deðerlere bu güzelliði
sen arkadaþlýk dedin
ben ise aþk
nihayet
ne senin arzularýn gerçekleþti
ne de ki benim
sonuç
ikimiz de mutsuzluða sarýlýp
adýna kader dedik
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.