Çocukluðumun kutsal doðum lekesiydi bu aþký ele veren
hazana uyandýðý bir sabah hüzzam makamýndan þarkýlar dinlerken doðurmuþ beni annem
meðer gözünden kaçmýþ kutsal doðum lekesi
hemen doðum sonrasý babam okurken kulaðýma ezaný Meryem üflemiþ yüreðime aþký hangi dinin mensubu olduðumu bilmeden henüz þehadete çaðrýlmýþtým ki gökyüzüne uçan bir melek gibi yanýmda bir tek zigguart yeri, göðü yaratmýþcasýna emirler yaðdýrmaktaydý
düþmüþtü artýk canhýraþ yokluðun sol döþüm altýna olmuþtu ruhumda derin bir leke çocukluðumun kutsal doðum lekesi gibi ben yokluðunu kanýksarken göðsümde vahiy ile aþk, tezahür etti yüreðimde
tahakkümüne boyun eðmekten baþka bir çarem yoktu haczederek senli düþleri i mgemde kalemler kýrýldý
inkar edemedim sevdiðimi ele vermiþti sana olan aþkýmý çocukluðumun kutsal doðum lekesi
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.