YÜREĞİM ENKAZ ALTINDA

YÜREÐÝM ENKAZ ALTINDA

Bir dolunay vakti,
Yavaþça açýnca perdeleri
Huzur veren sakinliðiyle kar…
Ey kar!
Geceyi aydýnlatan zerrene beni de kar.
Ey kar!
Topraða verdiðin bolluk bereketine beni de kar.

Sabah okullar açýlacak.
Evler de okul telaþýna karýlacak.
Her pazar olduðu gibi
Çamaþýrlar yýkanýp ütülenecek.
Çocuklar heyecanla okul yoluna karýlacak.
Özlediler arkadaþlarýný,
Bir teneffüste kartopu oynayacak,
Diðerinde kardan adam yapacaklar.
Kömür gözlerine neþe karacaklar.

Zifîrî karanlýkta hayallerine sarýlýp,
Uykudan uyandýran bir þiddetle sarsýlýp,
Mahmurluktan yerinde donakalýp
Mahþeri dünyada yaþayýp ayýlanlar…
Bir daha asla ayýlamayanlar…

Bir gece vakti aniden sarsýlan hayatlar,
Bir gece vakti aniden sarsýlan heyhatlar…
Sýradan bir günün sýradan bir sabahý deðil:
Uyandýðýmýz gün; bir daha gelmeyecek günlerin hatýrasý,
Hiç bilinmeyen bir belirsizliðin karartýsý.

Her yer, her an zifîrî karanlýk artýk bundan sonra.
Toz bulutlarý gördüðüm, gözümü açtýðýmda.
Toprak, hiç olmadýðý kadar yakýnýmda.
Elimde kalan, moloz yýðýnlarý.
Ýçime saplanan, vicdansýzlarýn taþ baðýrlarý.
Yüreðim enkaz altýnda kaldý.

Aðlamam ben, bilirsin, istesem de aðlayamam.
Yaþaran gözlerime “toz kaçtý” diyelim.
Tutarým kendimi, tutmayý bilirim yaþlarýmý.
Tuttuðum, tutunduðum hayatýn dalý elimden kaydý diyelim.
Dallarým enkaz altýnda kaldý.

Hiçbir þey eskisi gibi olmayacak artýk.
Kalan; bir fincan kahve içtiði balkonunu özleyecek,
Hatýrladýkça onlarý, her seferinde sevdikleriyle enkaz altýna girecek.
Beyaz Saray Düðün Salonu’nun önünden geçerken
Sümeyye’yle Doðukan’ý anacak hep.
Þubatýn yirmi beþine gün almýþlardý.
Davetiyeleri enkaz altýnda kaldý.

“Bu yaz sýcaktý, kýþ çetin geçecek” derken bunu mu kastediyordu büyükler?
Kýþlýk ekmekler yapýlmýþtý,
Yufkalar buzdolabýnýn üstündeydi, tek tek sulanacaktý.
Önümüz ramazan.
“Ýçli köfteleri atalým dondurucuya”,
Ramazana hoþaflar yapýlacaktý.
Aðzýmýzýn tadý enkaz altýnda kaldý.

Adana’nýn kebabýný, Þanlýurfa’nýn lahmacununu, Hatay’ýn katýklýsýný,
Adýyaman’ýn tütününü, Mardin’in telkârisini, Gaziantep’in baklavasýný,
Osmaniye’nin pamuðunu, Diyarbakýr’ýn karpuzunu, Malatya’nýn kayýsýsýný,
Maraþ dondurmasýný herkes bilir.
Þahin Bey’in, Maraþlý Þeyhoðlu’nun, Sütçü Ýmam’ýn tarihte yeri var.
Necip Fazýl, Sezai Karakoç yazar,
Sanatta, edebiyatta, þiirde Maraþ Ekolü’nü sadece kalem ehli anlar.
Maraþ Ekolü sadece edebiyatta deðil ki
Maraþ iþi iðne oyalarý, Maraþ iþi nakýþlar enkaz altýnda kaldý.

Giden, bir sayýdan ibaret sadece;
Bir tahtaya yazýlmýþ isimsiz, kimliksiz bir sayý.
Yuvarlak hesap, elli bin diyelim.
Gelecek hayallerini, geçmiþ hesaplarý silelim.
Yuvarlak hesap elli bin diyelim.
Cansýz, nefessiz, kefensiz bir sayý.
Herkesin isim yapmak için uðraþtýðý dünyada isimler enkaz altýnda kaldý.

Hiçbir þubat yakmamýþtý bu kadar,
Hiçbir yaz ýsýtamaz üþüyen yürekleri.
Kar yaðsa ne fark eder, ne fark eder güneþ açsa?
Ey kar!
Topraða verdiðin bolluk bereketine beni de kar.
Zaten yüreðim enkaz altýnda.

Hamiyet Su Kopartan ✍️
01.03.2023

Sosyal Medyada Paylaşın: