BEN SADECE BİR ÇOCUĞUM

Aþkýn ýrmaðýnda yüzen bir vaveyla
Sözcüklerin ýssýzlýðýnda saklý bir fýsýltý babýnda
Kenetlendiðim oyuncaklarým ve oyunlarým
Firar ettiðim dünya denen dergâhýn
Sancýlý tufaný ve sevdalý mizacýyým.

Ýklimler deþti ocaðýmý
Ýkiletmeden sevdim ve topladým tasýmý taraðýmý
Uykumdu hafif olan ve bedenim
Kimyamda saklý aþk ve acý ve oyuncul düþlerim
Öykündüðüm Ali, Ayþe ve Zeki
Her biri benim arkadaþým ve umudum
Taþtan çýkarýrdý babam ekmeðini
Yemez de yedirirdi
Ve elleri nasýrlý
Acýlarý yandan çarklý
Belli de etmezken çektiklerini
Her iz yüzünde dünden miras
Her gizi saklandýðý sandýðý belki de kayýp bir mizaç
Ekmeðini yediðim adam nasýl da devasa bir niyaz.

Rabbimdi sevmemi öðütleyen
Rabbimdi madem yoktan var eden
Yâd edilesi mazim ve ikbalim ve taþým topraðým
Sükûnet dolu bir ömrü tavaf eden
Irkým ve indim ve yurdum ve ailem

Göçtüler bir gecede
Öcünü mü aldý doða yoksa?
Öcü bildim karanlýðý
Babam fýsýldadý kulaðýma:
Asla korkma asla sinme asla geri çekilme
Taslaðý huzur
Temasý aile
Teninde hayatýn saklý nice name
Alýn teri ve yüreðin zaferi
Bir fýsýltý bazense bir inilti
Öykündüðümse sevginin dikiti

Sarkacý kýrýldý o gece ümidin
Seyyah yüreðimde saklý fikri zikri bir iken derviþin
Uyuya kaldýðým ne ki?
Uymadýðým bir düzen belki de
Düz duvara týrmandýðým
Çocuk bedenim çocuk kalbim ve lügatim
Annemin acý dolu sesi
Babamý teslim ettiðim kara meleði
Yollayan mademki kaderdi
Kederim yüklü küfemde
Yalnýzým artým bir baþýma sevdiðim cennet bahçemde
Kim çýkar sahi beni sahiplenmeye?
Ki ben sadece bir çocuðum.

Ölümdü yalayan yüzümü
Öykümdü son bulan o gece ve dipsiz hüznümü
Serdiðim yerküre ve altýnda kaldýðým enkazdan
Çýkmama yardýmcý olan Rabbim ve devletim
Yâd edilesi dünüm de kalmadý artýk benim
Ve ben sadece bir çocuðum
Hazzým yok ne de hasretim
Haiz olduðum bir evim dahi yok benim,
Lakin vatan topraðýdýr ait olduðum
Ailem yerin altýnda ruhumsa en tepede
Tavaf ettiðim ne var ne yok o gece.

Tasnifi ömrün
Tasfiye ettiðim mutluluðum
Devasa bir hüzün þimdi mealim
Ne oyuncaklarým kaldý geride ne de oyun arkadaþlarým
Oyun bildim annemin gidiþini
Oyun bildim babamýn son bulan nefesini
Oyun bilmedim oysa nefsimi
Çocuðum ve öldürdüðüm nefsim ansýzýn bir gecede
Son bulan mutluluðum
Karambole giden ömrüm ve umudum
Ben sadece bir çocuðum.

Bilemedim de neden ne için
Meylettiðim yarýnlarým yok artýk benim
Yoktan var eden Rabbime teslimiyetim
Ben sadece bir çocuðum
Herkesten de yetiþkin erdemli
Yalnýzlýðýmý sonlandýran vatanýn nezdinde
Bir açan bir solan çiçek misali…

Sosyal Medyada Paylaşın: