gitgide daha az yaþýyoruz üstümüze çöküyor dünyanýn tavaný biz olduðumuz yýllarda Yedi þiddetinde sarsýlýrdý kalbimiz
yüreðimiz enkaz yeri giderek çoðalýyor ölmek
yüzüm gözüm toz toprak içim dýþým demir beton yýðýnak yýðýnak yalnýzlýk bu sýðýnak yüksek yüksek çökmüþ içimde taþýyýcý kolonlar konarsa bir güvercin enkazýma yemlenir umudum ellerinden
fay hattýnýn ikiye ayýrdýðý þehir iki yakasý bir araya gelmez aþktýr bizimkisi iki ayrý göçüðün çocuklarý iþitilmeyen "kimse yok mu?" sesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Avci04 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.