BİR HÜZÜN SAĞANAĞI

Organ bütünlüðü yok, cisimler belli deðil
Mehmet midir, Ökkeþ mi? Ýsimler belli deðil
Anýlar tuz buz olmuþ, resimler belli deðil
Hasat vakti gelmeden baðlar bozuldu þimdi
Yol ikiye bölündü, daðlar bozuldu þimdi

Zengin fakir farký yok, artýk herkes eþittir
Acýlý coðrafyada bebe(k)ler de reþittir
Bu feryat ü figaný vicdanlara iþittir
Bülbül âhüzar eyler, güller periþan þimdi
Hallaç pamuðu gibi, iller periþan þimdi

Yürekler paramparça, taþ taþ üstünde deðil
Can bedenden ayrýlmýþ, baþ baþ üstünde deðil
Göz pýnarý kurumuþ, yaþ yaþ üstünde deðil
Zaman zaman içinde, asýrlar ândýr þimdi
Hatay, Maraþ, Malatya’m yerle yeksandýr þimdi

Kervan uzaða düþtü, yolcular yolda kaldý
Don vurdu karakýþta, umutlar dalda kaldý
Hüzün saðanaðýnda, tebessüm falda kaldý
Sazlar sükût eyledi, teller kýrýldý þimdi
Dikenlerin zulmünden güller kýrýldý þimdi

Çaresizlik ne demek, gözlerden okunuyor
Acýnýn bin bir tonu yüzlerden okunuyor
Feryatlarýn týnýsý sözlerden okunuyor
Gayri hazan vaktidir, göç mevsimidir þimdi
Birlik olma zamaný, güç mevsimidir þimdi

Yüreðimiz giyinmiþ siyah beyazlar sanki
Ýçimizi buz kesmiþ soðuk ayazlar sanki
Hissiyat karakýþta, uzakta yazlar sanki
Karanfil boyun bükmüþ, çiçekler susuz þimdi
Gün geceye tutsaktýr, gözler uykusuz þimdi

Umudun kumaþýnda sökükler de bizimdir
Enkaz olmuþ yürekte dökükler de bizimdir
Öne eðilen baþlar, bükükler de bizimdir
Ta Edirne’den Kars’a gözümüz yaþlý þimdi
Memleket diye atan yürek telâþlý þimdi

Sade bebe(k)ler deðil, þimdi toprak da yetim
Kökünden uzak düþmüþ kuru yaprak da yetim
Gün bir türlü doðmuyor sanki þafak da yetim
Hüznün tercümanýdýr gamzelerde yaþ þimdi
Körpelere yastýktýr enkazlarda taþ þimdi

M. NÝHAT MALKOÇ






Sosyal Medyada Paylaşın: