Aşk Boğar insanı
Al dudaklarýndan dökülen cam kýrýklýklarý ,
Gönlü yaðma eden Ýsa ölüleri .
Zambak , sümbül , gül ,
Yazýk bu ruha ki , kokladý seni .
Kýrýklarý toplasan da koca bir beze ,
Býrakmasýnlar rakýya bir kâse meze ,
Ne oldu bizim o güzel muhabbetimize ,
Neyse ne ,
Gönül düþtü artýk, hasta yataða
Aðlasam nafile, gülsem nafile.
Çaðýrdým gelmiyor zalim ortaða
Yaþasam nafile, ölsem nafile.
Yarýný ararken, kaybettim dünü
Ne de çok sevmiþtim bilsen ki seni
Tükendi ömrümün kalmadý günü
Yaþasam nafile, ölsem nafile.
Ne bir dostum kaldý, ne de arkadaþ
Ne yarenim kaldý, ne can, ne yoldaþ
Azrail’le her gün verirken savaþ
Yaþasam nafile, ölsem nafile.
Deðerli der dertler, dayandý öze
Yokuþlu yollarým çýkmýyor düze
Gerek var mý zalim, baþka bir söze
Yaþasam nafile, ölsem nafile.
incir aðacý çýkmýþ
tam da giriþ kapýsýna yakýn
duvar dibinde
baykuþlar bile tedirgin
ilk kez
ay ýþýðýnda düþledim seni,
ay ne güzel oldu
gece ne güzel oldu
Adam gibi adam olamadým
Bir gidiþe bir vedayý edemedim
Bir büyük yara var içimde
Kanar tam orta yerinden
Nefret et benden bir tanem
Beni hiç düþünme
Bir daha hiç hatýrlama beni
Beni hiç düþünme dedim
Çok kirlendi bu gülen yüzlü çocuk
Ýnan ki hiç gülmez oldu
Yüreði yaralý çocuk
Bu gülüþlerim
Sevgili öðretmenim
Heyecanla beklerdik seni her sabah
‘’Günaydýn’’ derdin seslerin en güzeliyle
‘’Bugünkü konumuz’’ diye baþlardýn söze
Ey benim umudumun Gandili
Göz yaþýmýn mendili
Daðdan, bayýrdan aþý(r) madýðým
Gözden, gönülden düþü(r) mediðim
Þan þöhret
Mevki makam
Güç kudret
Yatlar katlar
Ellerinden öperim öðretmenim
Binlerce öðrencinden biriyim ben
Anne oldun baba oldun bana
Okudum yazdým çok þey öðrendim
Dudaklarým
Dudaklarýný bekler
Bir buluþsalar
Bin yýl öpüþecekler.
bir kelimeye bile nasýl hasret kalýndýðýný bildiðimden
bu hasretliðin sessiz vesvesesinde
nasýl ölünüp dirilindiðini ama ölmenin
hiç kolay olmadýðýný bildiðimden
nasýl da büyüdü kalbimin yarýmlýðý
ve hiçbir yarý, tamamlayamadý bu yarýmý *
bir segah makamý dolanýyor dilime
ardýndan yýrtýlýyor perdesi zamanýn...
gayrý ben bu gam ile dildar oldum
yar diye yad ele saldým gönlümü
bülbül cihanda gül arar iken
ben zülfü siyahýmý ellere saldým
MEHMET SAÝT KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET SAİT KAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.