MEHMET SAİT KAYA'NIN MUHTEŞEM ŞİİRİ

MUTLULUK NEREDE

Mutluluk ararken kederi bulduk.
Sabahý olmayan günlere kaldýk
Güneþi doðmayan yýlarda solduk,
Sevgiler nerede? Alýnmaz oldu.

Neden dertler bitmez dünya mý durdu?
Çöl olmuþ yüreðim dikenler sardý
Düþmanlar günleri kederle kýrdý,
Dostlarým nerede? Hepsi mi öldü?

Dur yanma yüreðim olanlar oldu.
Bize aðlayanlar günahkar kuldu
Bütün ümitlerim içimde öldü
Hayallerim nerede? Hýrsýz mý çaldý?

Aðlayan gökler mi?
Kalbimi aðlatan;
Derin sözler mi?
Gülen yüz nerede? Hüzün mü kaldý?

Ne yaparsam her þey kader ne etsem bilemiyorum?
Kederi içimden silemiyorum.
Zaman çok kötü gülemiyorum
Mutluluk nerede? Bebek mi aldý?
Hayat hep devam ediyor…
Hayatým boyunca zor anýlar yaþýyoruz,
Mutluluk günleri bizi beklerken
Dalýndan kopmuþ yapraklarýn döküldüðünü anladým;
Velhasýl anladým ki unutulan insan yok olmuþ,

Ve sonra mutluluk oldu,
Sen geldin elimi tutun kapkara bir hayatýn içinde;
Yaþýyoruz sevgili tüm kapýlar açýk inan bu kadar güzel bir dilek görmedim.
Adýmýz aþklara destan yazýlmýþ,
Velhasýl mutluluk kapýlarý sonsuz açýlýr…
Adý mutluluk sen sebebini unutma…

‘’ Vay gülüm senin gülüþünü saklardým yüreðime;
Unutmadýðým seni ilk yazmaya tebeþir ile duvarlara yazarken,
Burnumdan akan kaný aldým, bir mendile yazdým,
Aþk nerede? Sen neredesin?
Sevdiðim yüreðim hayatým…

Geceler düþman bize,
Karanlýk bir þimþek gürültüsüydü gökyüzü biraz þiddetli
Hayatta ne kadar seviliyormuþum?
Batman sokaklarý bambaþka aþklar ile doludur;
Mutlu ömürlü hayat tüm sevenlere,
Aziz dostlarýmýza bakýyorum
Hayat gülünce sevda da gülermiþ…
Býrakýp gitmek zordur bu saatlerde
Üþürsün.
Tan aðarmasýna filizleniverir papatyalar,
Nazlý hýzlý gider sevdiðine neþeyle bakar
Evlada çýðlýklarý
Ekmeðimiz aþýmýz bayatlar sonra
Çayýmýz soður…
Ýçimizdeki acý bir türlü dinmez…

Tecelli edip görünen
Lal dudaklarýndan bahsetmiyorum.
Bir ayva dalýnýn gölgesinden,
Emri hümayunlar
Ayazýn elinden okunur.

Ahsen’i takvimi aratmaz gözlerin,
Dört asýr evvel
Bir bedevi gibi kral gibi sarayda gezer,
Padiþahým…

Kýrýk aynalara bakarým sürekli,
Saatlerce hayaller kurardým sevgili.
Uçan bir kuþ olsam penceren insanlarý izlerdim,
Onlarda bu marifet varken
Bizde mutluluk olmaz mý?
Yunus’um.
MEHMET SAÝT KAYA


Sosyal Medyada Paylaşın: