Ben’ de kader dedim kadere inandý Çere aramadým. Baðýra, baðýra geldi de benim baþ aðrýlarým Ve Yenildim. Yenik düþtüm sonunda kadere ben Kendi cahilliðimden
Aman caným demiþ, Boþ vermiþim gelene, cahilliðimden Kulak týkamýþým daðý taþý inleten davul zurna sesine Bilmeden. Ben kendimi aldatmýþým yok yere Kendi cahilliðimden
Oysa þimdi, her þey farklý olabilirdi Gülen biri olabilirdim. Boþ vermesini bilseydim, davul zurna ile gelenlere Caným sýkýlmaz Üzülmez, Her gelen derdimi, içime atmaz gülen insan olurdum Bilemedim. Ben kendi, kendime ettim. Kendi, cahilliðimden.
Ýþte böyle arkadaþ Benim geçmiþteki hikâyem kendine örnek alana Almayan kendi bilir Sarýlmadým sarýlmam ben hiç yalana Herkes gibi ben de, kader dedim deðiþmez, deðiþirdi oysa Ne bulduysam þu yalan dünyada Buldum. Kendi cahilliðimden
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.