aþk böyle baþlar
tek vuruþta...tek kurþunla
atilla güler
...
erenler dergahýnda kuytu bir yalnýzlýk
diz çökmüþ yalvarýyor sana
aþk’a erenler sustukça çoðalýyor
susayýnca aþk oluyor
/canlarý yakan hak
canlar yakan aþk/
ruh
dargýn
ve körelmiþ bedenime
kýrýlgan gelir
yar koynundan
koynun mor sümbül
mor sümbül
yalnýzca bir çiçek adý mýdýr
ihanet bu kadar yakýþýrken koynuna
þimdi doðmuþ bir çocuk
ibadetinde seninle
ve sensiz bir matemin
rahmine
acý ile göçüyor
-sessiz-
kader hemen yanýnda saf duruyor
kederin vaazlarýna gözyaþlarýn
oluk oluk
-aþk’ýn bu baharda da yokluk-
/us’u yakan hak
usul usul yakan aþk/
saçlarýný severdim
sen uyurken
-erdiðin her gecenin erittiðin her sabahýnda-
kýrýlgan ince beyazlarýna dokunmadan
siyahlarý kayýrýrdým
dalgasý olmayan koylarýn
ne çok aðladýðýný sende gördüm
göz kapaklarýnýn içinde aðlayan
beni gördüm
rab’sýz dualarýnda
dua da yitirir masumiyetini
aþk’a
sen zamanlý sarkaçsýz duvar saati
ben zamanlý ayarsýz radyonun hemen üzerinde
savruluyoruz
erenlerin elinde aþýnan tespih tanelerinde
hasretle
-hasret ölümlüdür-