Dünya kollarımda daraldı...

Güneþi zifirinden astýðýmdan beri geceye
daraldý, dalgalandý dünya sanki kollarýmda.

ateþ böceklerinin nefsi, nefesinde d/inliyor,
ýþýðýndan belki dileniyor sanki kabuðuna yer.

fýsýltýsý, kýrýntýsý, kýmýltýsý ve de sýzýntýsýyla
gelecekten adýmsayarak geldi ta geçmiþ
beneklerini saçan kelebeklerin kanadýnda.

bin asýr uyandýrdý dokunduðum taþýn teni
yokluklarýndan sayýyorum, yok sayýlanlarý
bir ben kaldým bir de ben aðaç gövdesinde
ar damarýndan çatlamýþ cýlýz yaprak misali

lisaný farklý kuþaðý, kýlýðý, kuþamý insan olan
aptal savaþlara tanýklýk ediyorken yüreðim.
benliðimse esir ötenin gerisine düþmüþ gibi,
düþ gibi acýlardan gelip geçiyor kanlý tarih
nedendir bir ben kabulleniyorum bu yenilgiyi
göðüne göðün kuþaðýný yamamýþ bir de ben...


Sosyal Medyada Paylaşın: