Acýyor sesim, bedenim hissiyatýný yitirdi soluðum bir bana kalan, oda üþütüyor ruhumu acýsý dökülüyor sývasý dökülmüþ duvarlarýn sayýklýyor yüreðim belki anne beklide baba bilmiyorum bilincimi kaybetmek üzere zihnim karanlýk bir dehlizdeyim gün güneþ doðdu mu diyor yakýnýmda bir ses o ses ki... canýma ayný acýyla yoldaþ sanki ah ses diyorum, görmüyor ki bilmiyor ki gözlerim zifir karanlýðý örtüler üstümüze sanki ah bir elim ulaþsa çekeceðim gecenin perdesini gözlerimden ne güç ne güç... uðultunun kollarýnda sanki bedenim her dilden her sese haykýrmak istiyor nefesim takatim kalmadý duyun beni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.