İZ BIRAKMAK

Ayrý yerlere serpilmiþ bir tohum hayatýmýz
Kurak çöllerde sana hasret boy vermek gibi
Acý içinde çatlamýþ dudadaklarýmdan filizleniyorsun
Güneþ her dem yakarken tenimi,sen gölgem oluyorsun
Ýnadýna yaþa diye

Ben sensizliðin ilk çýðlýklarýnda doðarken
Adýný bile bilmediðim gökyüzü
Sesizliðiyle kýrbaçlýyor bedenimi
Sen diye serap’lar doluyor gözlerime
Hiçliðin girdabýnda,yaþamýn olmadýðý
Kimsenin ayak basmadýðý yüreðimde
Vataným olurmusun sahranýn çöllerinde

Ecel ölüm çanlarýný çalarken
sen yükseliyorsun yüreðimde
Elif gibi þahdamarýmda dolaþýrken
Semaya açýlan ellerim dua oluyor
sen düþüyorsun topraðýma
Dünyanýn rahminden kopup,
adým atýyorum varlýðýna

Bu diyarlar kurak,bu ben kimsesiz
Arafta senli mavinin gizemi duruyor
göz pýnarlarýmda
Ve doðdum yer yüreðin oluyor
Acýnýn mükafatý gözlerin onlar bana hediye...

Sosyal Medyada Paylaşın: