PASLI HAYATLAR

Bunalýyorsun artýk bu saçma dünyada,
Aðlamaktan korkuyorsun yada.
Ölüme aþýksýn; fakat o sana deðilse,
Ölmezsin baþýn yere eðilse de.
Saatler durmuþ yalnýzlýðýný besliyor.
Artýk ne güneþ açýyor, ne hava esiyor...
Hayat diyorsun, kader diyorsun;
Yalnýzlýk bir türlü geçmiyor.
Kalbinin yükü aðýr dinmiyor yorgunluk.
Bedenin kedere uzun yapýyor yolculuk.
Bir sebeb arýyorsun olanlara,
Kaderine bir tokat vurup duranlara.
Kýzýyorsun, küsüyorsun... sebeb bulamýyorsun.
Hergüne istiyorsun ki mutlu baþlamak;
Ama iðrenç geliyor hayatta kalmak, yaþamak.
Nefes almak bile ruhuna acý veriyor.

Ama ne fayda mahkumsun kaçamazsýn;
Artýk zaman gelmiþ yalnýzlýktan kurtulamazsýn.

Ýmza : rusty30
Sosyal Medyada Paylaşın: