Severdin...

Severdin...

Severdin biliyorum;
Aklýna geliþimi,
Aniden bir dersin orta yerinde,
Cuma günleri okunan son marþýn son nefesinde
Bir ayaðýmýz sokakta hallerimizle koþarken evlere,
Boynumuza asýlan yarýsý kararmýþ ucuz marka silgilerin
En temiz köþesinde…

Severdin biliyorum;
Parmaklarýmla yürüdüðümün hayalini,
Güneþ yanýðý önlüðün cebine koyduðum
Herkesten saklanan kokulu mendilin kenar iþlemelerinde…

Severdin,
Bütün renkli kalemlerin emrine amade duruþlarýný,
Ki sevmenin her tonunda oklar geçerdi kalplerin içinden.
Belli belirsiz zamanlara savrulacaðýmýzdan habersiz
Kýpkýrmýzý yanaklarýmýza yazýlýydý adýmýzýn ilk harfi,
Ve silip atmýþtýk
Gülüþlerimizdeki bütün sert sessizleri
(Ama en yakýn gelecekte gelecekti
Geleceðimizin vah’lý geçmiþ çekim ekleri)
Ve herkes özleyecekti bir diðerini,
En acý satýrlarýn baþý, en çocuk cümleyle baþlayacaktý,
Hatýra defterlerini kurcalarken müflis esnaf ruheti haliyle;
(Bana kalbin kadar temiz bu sayfayý…)
Evet beyazdý o sayfalar,
Üzerinde melankolik satýrlar dolaþmamýþtý henüz,
Alkol nefesleri dokunmamýþtý masumiyetine,
Çeyiz sandýklarýnda taþýndýlar belki,
Bir baþka hayatýn bir baþka hayat zulasýna.
(Zaman zaman çýkarýlýp aðlanacaktý kimbilir,
Yüzyýl kadar sonra bir dem sofrasý sabahýnda)

Severdin biliyorum;
Ýçimi acýtmayý, yakan topla bile,
Ama seni þikayet etmenin en güzel yaný
Adýnýn geçmesiydi salya sümük aðlamalarýn içinde.
Hiç susmayan çocuklar yazýlmýþ
Biz’li satýrlarýn Siz’li samimiyetsizliðine,
Özene bezene seçilmiþ bakýþlar gelip yerleþmiþ
Yarýsý fi tarihinde bitmiþ ömrümüze…

Bilmek,
Anlamak,
Korkmak,
Yeþil imameli sabýr tesbihi,
Büsbütün yeþil nane likörü,
Keskin bir þiir kokusu havada,
Biliyorum yakýnýmdan bir yerden geçiyor,
Ýntihara meyilli
Saçma sapan bir þair cesedi…

Etekleri zil çalan çirkin kadýnlar koþuyor peþinden,
Uðultuya kurban edilecek duvar yazýlarýnýn.
Yüzlerini yýrtarak aðýtlar yakýyorlar,
Tanýmadýklarý bitmiþ hayatlarýn ardýndan,
Ýmlasýz,
Çirkin,
Korkunç,
Ve yine inadýna çirkin,
Yarasa nefesleri sarýyor gecenin en uzak yerini,
Limandan ayrýlýyor dolgun ücretli cenaze aðlayýcýlarý,
Birden gülüyor kadýn,
Hýçkýra hýçkýra gülüyor,
Herkesten daha yabancý
Herkesten daha akraba havadaki meze artýðý kafiyelere…
Gülüyor kadýn,
Ya da bana öyle geliyor,
Ölüyor belki de…

Elimden düþüyor birden “kalbin kadar temiz…”
Kapanýyor kitap ve anlýyorum ki,
Devrilmeye baþlayan masa deðil, cümleler…

Severdin biliyorum;
Kahýrlý gecelerimdeki
Nevi þahsýma münhasýr þizofreniyi,
Saati saatini tutmayan köstekli zembereklerin
Benden gelen seslerini,
Ama bilirdin;
En yakýþan adýndý her zaman, boðazýma kilitlenen,
Severdin biliyorum, ya da sanýyordum,
Ya da o en akraba kadýn gibi,
Gülüyordun hýçkýra hýçkýra.

Kayboldu denizin doðurduðu yakamoz,
Yürüdü þairin izinden
Kaçar gibi kendi denizinden,
Sustu,
Baktý,
Büyüdü gözbebekleri bayat mezelerin,
Korktu,
Onlar ki tek sahibi bu izbelerin,
Her biri tek tek en büyük dekorudur yapayalnýz sevmelerin…

Çocuklar geçiyor gecenin öteki yüzüne,
Trenler dolusu çocuklar,
Okuldan kaçanlarla ispiyoncularý kolkola,
Her biri bir diðerinin adýný yazmýþ bir diðerinin defterine,
Ve o diðerlerinin hiç haberi olmayacaðýný diðerlerinden
Bile ya da bilmeye,
En güzel kýzý sýnýfýn,
Kendine düþmüþ mesela,
Vagonlar demir atýnca öðrendi, düþün…
Yelkenleri indirmese makinist,
Saçma sapan þair ölüsünün bile haberi olmayacak nerdeyse…

Severdin biliyorum;
Kaçmayý her þeyden,
Bir kokulu silgiye kurban ederdim ya büsbütün herþeyi,
Ömürler dolusu piþmanlýk dolmasýndý þimdi durup dururken,
Sefertasýndan bozma beslenme çantasýnýn içine.

Baðýrdý þair ölüsü ustasýnýn sesiyle aniden,
(Nice sözleri kulaklarýmda büyük ustanýn)
“Garson,
Masa iyi
Manzarayý deðiþtir sadece”
Limanda,
Bu vakitte,
Masa iyi,
Manzarayý deðiþtir sadece…
Sosyal Medyada Paylaşın: