İlyas SALMAN Gibi Bir Hüzün...

Ýlyas SALMAN gibi bir hüzün...
Sana bakýnca,
Bir Ýlyas SALMAN hüznü çöker gözlerime,
Kahkahalar atarak aðlamaklý olurum birden.
Bir damla gözyaþý bu kadar mý derininden akar ömrümüzün.
Koltuðumuzun altýnda bir parça gazete kâðýdýyla koþtuðumuz yazlýk sinemalarda,
Ucuz gazozlar bu kadar mý tarif eder çocukluðumuzu.
Daha asfalt nedir bilmezken,
Taþ sokaklarda koþup düþerken güle oynaya,
Ýcat edilmemiþken bizim mahallemizde daha televizyon kumandasý,
Bu kadar kalabalýk ve öfkeli deðilken bütün þehirler,
Kimse kimseyi sevmiyorken þimdikinden çok daha az,
Bir yanýmýz henüz dönmemiþken ayrýlýða,
Otobüsleri sadece yollarda görürken ve korkarken kapkara dumanlarýndan,
Hiçbir resmi varakaya gireceðimizi bilmeden, düþünmeden,
Ýlyas SALMAN hüznünde küçücük çocuk suratlarý býrakýrdýk,
Kuþ çýkacak resim makinelerinin tam karþýsýna...
Sana bakýnca,
Býyýklarý yeni terlemiþ bir delikanlý olurum ben hep,
Yolun geride kalan yarýsý geçer içimden,
Senaryosunu okumadan oynamaya baþladýðýmýz,
Ne bilelim sonu hep acýyla biten tekmili birden bilmem kaç bölümlük,
Figüranlar karmaþasý filimler gibi þeritler akar gözlerimden,
Çatlamýþ yanaklarýmý yýrtarcasýna,
Oluk oluk...

2007
Sosyal Medyada Paylaşın: