ayaðýmdan zincirlenmiþim sanki gurbete mahkum olmuþum, kendi kendime ne düðün, ne bayram bilmiþim kahretmiþim gurbet ele kadere, feleðe bu güne deðin aramamýþým, soramamýþ, bilmemiþim ne de hiç deðilse anamýn babamýn son nefesinde yetiþip de bir damla su verememiþim beni sayýklamýþ durmuþ zavallý anacýðým” . “-nasip olcað olsa, elden-yelden, selden nasip deðilise demiþ; ne ðelir elden nasip deycez gari bilader” “-orasý öyle ama! bayramdan bayrama da olsa beni ummuþ, beklemiþler bu bayram “gelecek” dermiþler . ben bir selam bile salmamýþým varýp ellerini öpmek nasip olmamýþ, þimdi kahrediyorum kaderime bir selam salmamýþ, iki satýr bir mektup yazmamýþým hiç deðilse birine bir tanesine bile sahip çýkamamýþým benim diyeceðim bir yakýnýma kardeþlerime, deðilse yeðenlerime hiç kimse de bana kol kanat germemiþ hatýrýmý sormamýþ elimden tutaným olmamýþ . kýz kardeþimin hali benden beþ beter baban ölmüþ, anam kocaya varýnca Ümmüyü Gökçeali’den köye gelin getirmiþler teyzemizin oðluna her birimiz ayrý bir daðýn ardýnda bunun neresi kader .. “-oysa; hep sýkýntýsýný çekmiþim yýllarca uykum kaçmýþ gece yarýlarýnda! “acaba nasýllar” açlar mý, açýklar mý, hastalar mý…, sobalarýný yakan oluyor mu baþlarýnda bi iþ mi var acaba diye… içimi yakmýþ yýllar-yollar boyunca “sizlere ömür” sözünü duyma, endiþelerindeydim oooooooof of, þimdi neye yaradý… hýhnm?! ne bileyim.. kimler vardý kim kaldý” . bir keresinde azmettim geleceðim “geçen bayram niye gelmedin hiç olmadý mý iznin” sorsalar ne cevap verirdim .. bakýyorum da; ölü topraðý serpilmiþ sanki etrafýmdaki herkesin üzerinde bir yýlgýnlýk, bir dünya telaþesi, anlaþýlýr, kabul edilir gibi deðil oysa dünyanýn iþi bitmez kimi acelesine yenik kimin de acayip bi dalgýnlýk herkes olmadý-dolmadý telaþýnda herkesin baþýnda bin türlü bela herkesin baþ belasý; bizatihi kendisi tahammül edilmez bir aymazlýk herkes hayatýndan bezik, bilmem ki; dünden bu güne, halinden memnun mu herkes gurbette ekmeði katýðýna denk olan var mý þehir yerinde birbirmizin halini bilmeyiz “gemisini kurtaran kaptan” deyiveriririz oysa hep ayný gemide deðilmiyiz. . yeni yeni farkediyorum dünyayý adamlar nasýl sömürürdü sigarayý bir kazaya kurban gidiyor durduk yerde birileri, direksiyonu kýrýyor da serserinin biri, ya sarhoþ, ya acemi ölen direksiyonda deðil, arabada deðil, arabanýn yolunda deðil, arabayý yapan deðil, benzini koyan deðil devleti soyan deðil fark eder mi sorar.. bilirmiyiz, ezilen biz deðilsek itiraz eder miyiz.. merak bile etmeyiz ooof of, ezilenin ana-babasý eþi evde, ondan ekmek bekliyor birileri !
“-þehir bize doðrultmuþ oklarýný, makineli tüfeklerini, tanklarýný bizi bir cendereye almýþlar ki!, “durun - gelmeyin” der gibi diþlilerin arasýnda heder olmuþuz ezilmiþ gitmiþ(iy)iz, asfalta yapýþmýþ gibiyiz köpek leþinden beter halimiz perli-periþan olmuþuz . her bir parçamýz bir yerlere savrulmuþ, kim vurduya gitmiþ kimimiz ne dönüp bakan olmuþ, ne “acaba kim” diye soran ne merak eden olurmuþ sorsalar bile; bilen-tanýyan yok! sorana aldýran yok bizi adam yerine koyan, tanýmak isteyen kalmamýþ kimiz insan yerine saymamýþ devletimiz.” “-haklýsýn bilader, haklýsýn da?” “-alca(ðý)n yok, takma gafana” ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.