KÝMÝM VAR (sýralý okumanýz önerilir) & -2- “-hadi Ýbirem bil bakalým emmini bilebilecen mi bakalým kim bu emmi” …? “-ben amcayý hiç görmedim ki! ” …….. “-ha gapbicik ha!? bizim köylü len..” !? “-essah bizim köylü o(ð)lum! hakkaten, hee.. vallahi billahi” “-?” “-valla asdaným! horata deði(l) len! zayýf, yaþlý, kýravatlý misafir “-iyi de kýrk senedir ben köye hiç gelmedim ki delikanlý nereden bilsin beni ben köyü, köylüyü unutmuþken” . “-ha gapberif ha! ben bile bilemedim töbossun yau! huncucuk çocuk nerden bilsin caným!” “-ta(h)min etsin bi bakalým” …….. “hýk” demiþ bobasýnýn burnundan düþmüþ “-babasý?” “-yani bobasýný bilmen de bakalým kimlere benzedecen?” ? “-delikanlý babamý nerden bilsin” “-bek yamandýr bu, höyle bilmediði yokdur bunun” “-Bobuþ Emminin o(ð)lu’mun Osman Amca mý?” “-..ý ýhh” “-Hacý Mamýdýn Memet”… “-Çil Murad”…. “-Feyzullahýn Doðan”… “-Mükerrem”… “-Nazým”… “-Mustatdin” “-Mustatdin kim? ” “-gavýra getdi okumaya deye gediþ o ðediþ” “-demek onnar da gelmiyor yýllardýr öyle ya” “-?” “-ama hâlâ esameleri okunuyor unutulmamýþlar anýlýyorlar baksana” “-?” “-benim esamem bile kalmamýþ adým bu delikanlýnýn yanýnda anýlmamýþ benim adýmý bilmiyor” “-!” “-aaah ulan ahhh! ne günah iþledik bilmem ki feleði baya, gücendirmiþiyim belli deðilse; … benimle ne alýp-veremediði var ki felek fýrlatýp atmýþ bizi, gurbet ellere her birimizi bir yerlere, ?!! gerçi hangi kapýyý çalsak, olur “buyur” edenimiz ammaaa, illa ki birbirimiz… komþularým, hep akrabam, ne yana baksak hangi kapýyý çalsak gerçi kim var kim yok “benim” diyeceðim beni tanýyan yoktur sanýrým ben de hiç birini tanýmam kimdir akrabalarým, hýsýmlarým eþim-dostum, yeðenlerim akraba çocuklar bilmem yaþýyor mudur tanýyan tanýyanlar, tanýdýklar;? gelmedim-gelemedim, nasip olamdý bunca zaman! . iþin aslý onlar da aramadýlar, nerdedir-ne yapýyordur sormadýlar arasalar, sorsalar, nerde bulacaklar ben de onlarý görmedim, yazýk ki sahiplenemedim þimdi onlar bana sahip çýkmasalar çok görmem, gönül koymam hakkým olsa bile kýrýlmam darýlmam ben baþkalarý gibi karþýdan geçene hay-huy edemem kimseye selam veremem arsýzlýk edemem borçluysam bakkalýn önünden geçemem kim kimdir bilemem kendimi elin üstüne atamam benim olmayana el uzatamam . umarým bana kucak açarlar.. deðilse ben kimseye el açamam halimi arz edemem, çok geç kaldým çok aç kaldým, açýkta kaldým þükür bir lokma çalmadým elin malýna yan gözle bakmadým kimsenin ekmeðine mani olmadým.” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.